به مناسبت عاشورای حسینی؛
عاشورا پناهگاه همه موحدین عالم است، بلای اعظم حسین برای هدایت امت
عطر حرم: سیدالشهداء (ع) و عاشورای حضرت، آن پناهگاهی است كه همه موحدین عالم، باید به آن پناه ببرند و این پناهگاه است كه حتماً آنها را به مقصد می رساند.
خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه: عاشورا با تمام مصائبی كه دارد و با تمام اندوهی كه بر دل شیعیان می گذارد اما مبین یك حقیقت است و آن حقیقت این است كه تا روز قیامت جبهه بندی حق و باطل را مشخص می كند و هر فردی از رهگذر عاشورا می تواند صف بندی خویش را با جبهه كفر مشخص نماید.
بعد از نبی اكرم در امت اسلامی ظلمتی بوجود آمد كه همه عالم را در حیرت برد، این فتنه، شیطنتی حساب شده و پیچیده بود. خلافت تبدیل به امپراطوری شد و آنچه در این امپراطوری نبود، خدا بود.
فتنه سقیفه، بزرگترین شیطنت و بت پرستی تاریخ است. اما آن كسی كه باید مقابل این بت بایستد، وسط این شعله برود و شعله را خاموش كند، سیدالشهدا ضد السلام است. آن كسی كه این ظلمات را از تاریخ محو می كند و امواج فتنه را می شكند سید الشهداء (ع) است. اگر این فتنه عظیم از جامعه مؤمنین برداشته شده است، فقط به بركت سیدالشهدا ضد السلام است. آن حضرت برای هدایت جهان و بشریت این مصیبت و این بلای عظیم را به جان خرید.
آیت الله میرباقری در تفسیر این فراز از زیارت عاشورا كه می فرماید «أنْ یُعْطِیَنِی بِمُصابِی بِكُمْ أفْضَلَ ما یُعْطِی مصاباً بِمُصِیبَتِهِ»، اظهار می كند: آن روی سكه بلا، ثواب و رحمت است. بلای عقوبت و عذاب برای كافر است اما مؤمن اگر مبتلا می گردد كفاره گناهانش یا ترفیع درجه برای اوست. امكاناتی كه به مؤمن می دهند برای این است كه با این امكانات به طرف خدا برود نه اینكه مال، فرزند، جان، آبرو، حجاب و بت او شوند؛ یعنی بنا بود با این آبرو به خدا برسد و اگر اینها حجاب انسان شدند خدای متعال با گرفتن این تعلقات و با بلا، انسان را سالك می كند. صابرین آنهایی هستند كه در گرفته شدن نعمت، به خدا نزدیك می شوند و می گویند: «إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیهِ رَاجِعونَ» یعنی با تعلق به حضرت حق و با این محبت برتر و عشق برتر، از محبت های كوچكتر عبور می كنند. معنای «مصیبت» هم این است كه چیزی كه برنامه ریزی و هدف گیری شده، به هدف هم خورده است كه خیلی از آنها به خاطر اعمال خودمان است؛ «مَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَیدِیكُمْ وَیعْفُو عَن كَثِیرٍ»(شوری/۳۰)
باطن عاشورا، رحمت اكمل و اعظم است و جذباتی است كه انسان را سالك و مقرب می كند. آنقدر این ابتلا، عظیم است كه نه فقط ما، بلكه ملائكه مقربین و انبیاء مرسلین هم در این وادی، سالكند و مراتبی از قربشان با بلای سیدالشهداء(ع) حاصل می گردد
وی ادامه می دهد: ولی بلای معصوم(ع) این طور نیست. در آنجا فقط ترفیع درجه است و هم این كه می خواهند بار ما را بكشند. یعنی ما اگر بخواهیم به خدای متعال برسیم با این گناهان و با این تعلقات به شیطان و نفس و دنیا میسر نمی گردد. سیدالشهداء(ع) این دفعه بلا را برداشتند كه ما را در بلای خودشان بیاورند تا با بلای خودشان، ما هم سالك شویم و الا خودمان، سالك نمی شدیم. باطن عاشورا، رحمت اكمل و اعظم است و جذباتی است كه انسان را سالك و مقرب می كند. آنقدر این ابتلا، عظیم است كه نه فقط ما، بلكه ملائكه مقربین و انبیاء مرسلین هم در این وادی، سالكند و مراتبی از قربشان با بلای سیدالشهداء(ع) حاصل می شود؛ لذاست كه خدای متعال به جبرئیل دستور می دهد روضه سیدالشهداء(ع) را در مواقع سخت برای حضرت نوح(ع) یا برای حضرت زكریا(ع) یا حضرت آدم(ع) و... بخوانند و آنها استقامت خویش را با تعلق به سیدالشهداء(ع) پیدا كنند. یك روی بلای سیدالشهداء (ع) بلای عظیم است و روی دیگر، ضیافت خاص خدای متعال و رحمت و محبتی است كه از عاشورا ظهور و تجلی پیدا كرده و همه عارفان و اولیاء خدا و انبیاء، در منزلی از منازل سلوك خود به اینجا می رسند و باید از این وادی عبور كنند تا مقرب شوند.
آیت الله میرباقری معتقد است: اگر كسی وارد عاشورا شد و پا به وادی بلای سیدالشهداء(ع) گذاشت در ظرف خود، می تواند با بلای سیدالشهداء به مقام تحمل اعظم ابتلائات برسد. آنقدر این بلا، عظمت و جلالت دارد كه همه مقامات با آن حاصل می شود؛ «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیةُ وَ جَلَّتْ» این است كه ما درخواست می كنیم: «أنْ یُعْطِیَنِی بِمُصابِی بِكُمْ أفْضَلَ ما یُعْطِی مصاباً» یعنی ما هم می توانیم جزو كسانی بشویم كه وارد عاشورا شدند و به ثواب اعظم ابتلائات برسیم و به بالاترین آن محبتهایی كه خدای متعال به اهل ابتلاء می كند دست پیدا نماییم.
این حركت سیدالشهدا است كه الی الابد فراعنه تاریخ را به زیر می كشد و در نهایت به ظهور آخرین امام از سلاله امام حسین می انجامد. امام حسین مظاهر فرعون های این دنیا را در طول تاریخ نابود می كند و این نابودی تنها با تمسك به راه و روش آن حضرت امكان دارد. تنها وجود سیدالشهداست كه می تواند زمین را از وجود فراعنه تاریخ پاك كند و آن را به دست ظهور آخرین منجی برساند.
اگر فجر به ظهور امام زمان تفسیر بشود، یكی از همان امكاناتی است كه خدای متعال در مقابل شهادت به سیدالشهداء داده است فجر عالم كه ظهور است، مزد سیدالشهداء است. كار سیدالشهداء به فجر عالم منتهی می گردد و عالم را به ظهور می رساند و بساط این تفرعن جمع می گردد
آیت الله میرباقری در این باره می گوید: خدای متعال سیدالشهداء را به نبی اكرم عطا كردند و داستان ایشان و نبی اكرم، داستان اسماعیل ذبیح الله و حضرت ابراهیم خلیل است. ایشان به میدان آمد به جهت اینكه این مدار را برگرداند. خدای متعال به پیغمبرش می فرماید كه شما نگران نباشید. این مسیر در امت شما همان مسیر فراعنه قبلی است؛ پس نتیجه هم همان نتایج است؛ یعنی در دنیا «فَصَبَّ عَلَیهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ» است و در آخرت هم «وَ جیءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ» است. پیغمبر ما! عالم فقط همین امكانات ظاهری نیست. یك امكاناتی خدای متعال به شما داده و شما آن امكاناتی را ببینید كه در خدمت شما است. این امكانات، در خدمت قیام سیدالشهداء (ع) است كه یك نمونه آن در قرآن چنین بیان شده است «وَ الْفَجْرِ وَ لَیالٍ عَشْرٍ وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ»؛ اگر فجر به ظهور امام زمان تفسیر بشود، یكی از همان امكاناتی است كه خدای متعال در مقابل شهادت به سیدالشهداء داده است، ائمه ای كه از نسل ایشان هستند كار عالم را می سازند و آخرین شان وجود مقدس امام زمان (ع) است. فجر عالم كه ظهور است، مزد سیدالشهداء است. كار سیدالشهداء به فجر عالم منتهی می گردد و عالم را به ظهور می رساند و بساط این تفرعن جمع می شود، خدای متعال می فرماید: ما با تازیانه عذاب، این فراعنه را می زنیم؛ اما غیر از این، یك فتح و پیروزی دیگری نصیب سیدالشهداء و اصحاب و شیعیان ایشان می گردد كه در این آیات بیان می گردد «یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعی إِلی رَبِّكِ راضِیةً مَرْضِیةً* فَادْخُلی فی عِبادی* وَ ادْخُلی جَنَّتی»(فجر/۲۷-۳۰).
وی ادامه می دهد: در این نگاه و در این تصویر و در این فضایی كه قرآن مجسَّم می كند؛ سیدالشهداء صد درصد پیروزند. سیدالشهداء به میدان آمدند؛ این بساط فرعونیت و فساد و استكباری كه در طول تاریخ بوده و در امت حضرت هم دوباره این بساط می خواهد شكل بگیرد را نابود كند. فرعونیتِ این امت، از تفرعنِ امم دیگر، خیلی سنگین تر است. یهود این امت، از یهود امت حضرت موسی (ع) خیلی بدترند. تفرعن همان فرهنگ اصالت دنیا است و اینكه معیار شرافت و حقارت، امكانات مادی است؛ و آنها می خواهند با این فرهنگ عالم را اداره كنند و حاكم و محكوم و ارباب و رعیت و سلطان و رعیت درست بكنند؛ البته با هر فرهنگی و هر ادبیاتی هم باشد ولی اساس، همین اساس است كه می خواهند این فرهنگِ اصل بودن دنیا و دنیاپرستی و برگرداندن همه شرافت ها به دنیا را بسط بدهند. از آن طرف حضرت هم می خواهند بگویند كه شرافت، در بندگی خدا است و معیار، این است كه انسان در این فضا، بندگی بكند و اصلاً خدای متعال این بساط را برای بندگی درست كرده است و همه باید به خدای متعال برسند؛ عده ای با شفاعت و دستگیری و فداكاری و عده ای هم به گونه دیگر. این داستان هدایت انسان به سمت خدا است. آن كسی كه می خواهد مدار عالم را به مدار هدایت و به مدار نبوت نبی اكرم (صلی الله ضد و آله و سلم) برگرداند، سیدالشهداء است. در صدر و ذیل سوره فجر خدای متعال پیروزی سیدالشهداء را توضیح می دهد؛ بعد هم داستان تفرعن تاریخی و ریشه این فرعونیت و تدبیری كه خدای متعال برای از بین بردن این جریان تفرعن و فرعونیت بیان می گردد كه در دنیا «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ» و در آخرت «وَ جیءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ» است. در این نگاه جامع سیدالشهداء مطلقاً پیروز است.
آیت الله میرباقری اظهار می كند: این قضیه در سوره «كهف» از یك زاویه دیگری بحث كرده و می فرماید «إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَی الْأَرْضِ زینَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَیهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ إِنَّا لَجاعِلُونَ ما عَلَیها صَعیداً جُرُزاً»(كهف/۷-۸)؛ چنانچه شبیه این آیات در سوره فجر هم آمده است «كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا»(فجر/۲۱) یعنی این بساط، برای رشد انسان است تا به «أَحْسَنُ عَمَلاً» برسند و یك روز هم برچیده می شود؛ اما یك عده ای فرعونیت می كنند، نمی گذارند در راه صحیح پیش برود. خدای متعال داستان در مورد اصحاب كهف می فرماید «فِتْیةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ»(كهف/۱۳) یك جوانمردانی هستند كه به پروردگارشان ایمان دارند و نمی خواهند این مسیر بت پرستی و شیطنت و فرهنگ بت پرستی، بر جهان حاكم باشد. به همین خاطر در چند مرحله باید عمل بكنند: یكی إعراض است و یكی هم پناه بردن به كهف است. خدای متعال خطاب به پیامبر می فرماید: ما برای امت شما هم همین مسیر را قراردادیم.
سیدالشهداء (ع) و عاشورای حضرت، آن پناهگاه و جریان و كهفی است كه همه موحدین عالم وقتی نمی خواهند تسلیم دستگاه شیطنت و دنیاپرستی و فرعون ها بشوند، باید به آن پناه ببرند و این پناهگاه است كه حتماً آنها را به مقصد می رساند
وی ادامه می دهد: در این میان یك مسیر تفرعنی حاكم می گردد و كار دست به دست می شود، به دست بنی امیه و بنی عباس و دیگران و امپراطوری عثمانی می افتد و بعد هم همین جریانی كه شما مسلط بر جهان است؛ اما در مقابل این جریان مسلط، جوانمردانی هستند كه برمی خیزند؛ اما اینها نیاز به یك پناهگاهی دارند؛ سیدالشهداء (ع) و عاشورای حضرت، آن پناهگاه و جریان و كهفی است كه همه موحدین عالم وقتی نمی خواهند تسلیم دستگاه شیطنت و دنیاپرستی و فرعون ها بشوند، باید به آن پناه ببرند و این پناهگاه است كه حتماً آنها را به مقصد می رساند. اصحاب كهف وقتی وارد كهف شدند، سیصد سال در آرامش بودند؛ اما داستان سیدالشهداء، داستان دیگری است و خیلی عجیب تر از آن است. كهفی است كه آنهایی را كه به آن كهف پناه ببرند، تا عصر ظهور و رجعت می برد. داستان سیدالشهداء، داستان كهف امت است و در مقابل جریان بت پرستی، در مقابل جریانی كه یك فرهنگ مادی را می خواهد بر جهان حاكم كند؛ حضرت، پناهگاه آنهایی هستند كه نمی خواهند زیر چتر شیطان باشند. حضرت، آنها را در پناه خودش حفظ می نماید تا به عصر ظهور برساند. نتیجه ورود به این پناهگاه هم به تعبیر قرآن، رسیدن به رحمت و رشد و رِفق و معیشت عِمران است. همه اینها در پناه بردن به این كهف است؛ البته دو دوران دارد: یك دوران به حسب ظاهر، دورانِ «هُدنه» یعنی دوران تقیه و دوران غلبه دولت باطل است. یك دوران هم دارد كه این كهف، عالَم را به عصر ظهور می رساند. سیدالشهداء، عالم را تا عصر ظهور و رجعت و قیامت كه ایام الله هستند و دوران غلبه است، سیر می دهد. از یك منظر بالاتر اگر نگاه بكنید، داستان سیدالشهداء داستان پناهگاه شدن برای همه موحدین عالم از اول تا آخر است، به جهت اینكه بتوانند از این عالم سالم عبور بكنند.
وی می گوید: بساط شیطنت، بت پرستی، شرك یك بساط بسیار سنگینی است كه همه را به همین دنیا دعوت می كند و نظام درست می كند و فرهنگی را تثبیت می كند و تلاش می كند همه زوایای زندگی بشر را بپوشاند و مدل زندگی شان، شیوه حیات شان، درك شان از زندگی را تغییر بدهد. در مقابل خدای متعال یك پناهگاه تاریخی قرار داده كه وجود مقدس سیدالشهداء و فرهنگ عاشورا است. از درون فرهنگ عاشورا، هم إعراض و رویگردانی از دستگاه باطل، هم مقاومت و درگیری و هم عصر ظهور و سازندگی و تولید یك جامعه دینی و حیات طیبه بیرون می آید. همه اینها، ثمره كار سیدالشهداء (ع) است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب