ابراهیم حسن بیگی عنوان كرد
خرافه را به نام دین به مردم می دهند
به گزارش عطر حرم ابراهیم حسن بیگی با انتقاد از نویسنده هایی كه هر چیز خرافه ای را به نام دین به مردم قالب می كنند، می گوید: خرافات همواره همراه دین بوده است و در روزهای محرم برخی مداحان و علما برای تأثیرگذاری حرف شان هرچیز بی اساس و بی پایه ای را به نام امام حسین (ع) و كربلا به خورد مردم می دهند.
این نویسنده در گفت و گو با ایسنا، درباره ادبیات دینی و كتاب سازی در این عرصه اظهار نمود: مسائل دینی قبل از این كه ما وارد عصر مدرن شویم عموما بوسیله خانواده ها، روحانیون و مساجد و با ابزارهای خیلی محدود و سنتی منتقل می شد، اما در دنیای كنونی راه های فراوانی برای تبلیغ و آموزش آموزه های دینی برای بچه ها وجود دارد، مانند تلویزیون، تئاتر، سینما و كتاب. در بخش كتاب علاوه بر كتاب های دینی كه اهل فن می نویسند، یكی از طریق های موثر تبیین مسائل دینی بوسیله داستان و رمان برای بچه ها است.
او اضافه كرد: قبل از انقلاب به نوشتن داستان و رمان دینی كمتر توجه می شد و نویسنده های كمی بودند كه اهتمام داشتند در داستان های شان به این مساله توجه داشته باشند. اما پس از انقلاب این مساله مورد توجه قرار گرفت و ناشران زیادی هم تمایل داشتند تا كارهای تخصصی برای كودكان منتشر كنند. برخی از نویسنده ها هم اهتمام كردند مسائل و مفاهیم دینی را در داستان های شان بیاورند.
حسن بیگی در ادامه اظهار داشت: متأسفانه بخش قابل توجهی از انتقال مفاهیم دینی به صورت مستقیم گویی است؛ فرض كنید نویسنده واقعه كربلا را عینا به زبان ساده برای كودكان در كتابش می آورد؛ اتفاقی كه در همه منابع آمده و صدا و سیما نیز هر سال آنرا تكرار می كنند. شاید این مساله در جای خود با ظرافت انجام بشود و مورد قبول باشد، اما چیزی كه اهمیت این كار را بیشتر می كند، در چارچوب داستان و غیرمستقیم بیان كردن آن است. بیشتر كتاب های دینی ما به زندگی پیامبران، ائمه (ع) و رویدادهای دیگر برمی گردد و در حوزه شعر، داستان و رمان كمبود كتاب داریم و نویسنده ها كمتر تلاش نموده اند تا این مفاهیم را در چارچوب شعر و داستان بیان كنند، بویژه در حوزه كودك.
او خود نویسنده ها و حاكمیت را عامل كم توجهی به این حوزه دانست و اشاره كرد: حاكمیت در حوزه فرهنگ متولی فرهنگ سازی و ترویج دین است. حاكمیت مساجد را تجهیز می كند، تعداد آنها را بیشتر می كند و روحانیت را تربیت می كند تا به تبلیغ آموزه های دینی بپردازند، همه این ها در جایگاه خود لازم است اما حاكمیت در حوزه ترویج داستان های دینی و تبلیغ آنها كاری نكرده، همین طور از نویسنده ها نیز حمایتی ندارد. شاید یكی از دلیلهای كم توجهی نویسنده ها این است كه از آنها حمایتی نمی گردد. حاكمیت می تواند این كتاب های دینی را با قیمت پایین و كیفیت بالا در دسترس همگان قرار دهد و وقتی این كارها صورت نمی گیرد نمی توان انتظار داشت كتاب های دینی با كیفیت بالا و به سهولت در اختیار مخاطبان قرار بگیرد. عنصر تبلیغ هم كه عنصر مهمی است و در دست حاكمیت است در این بخش فعال نیست.
نویسنده رمان «محمد(ص)» و «قدیس» درباره لطمه هایی كه متوجه ادبیات دینی است مانند وارد شدن خرافات به این حوزه، بیان كرد: خرافه موضوعی است كه در طول تاریخ همراه دین بوده است، عده ای ناخواسته برای تأثیرگذاری حرف خود یا تأثیرگذاری سوژه مدنظرشان مانند عاشورا یك سری اضافات به واقعیت های تاریخی داشته اند. این اتفاق در طول تاریخ افتاده است، بویژه در عصر صفویه ما شاهد نفوذ فراوان خرافه در واقعه كربلا بوده ایم. البته بعضی از علما مانند مطهری و شریعتی به آن پرداخته و خواسته اند در نوشته های شان این بدعت ها را كنار بگذارند.
حسن بیگی در ادامه اظهار نمود: ادبیات هم می تواند از این خرافه ها تأثیر بگیرد، بویژه نویسنده هایی كه فكر عمیقی ندارند و نخواسته اند سره از ناسره را جدا كنند و هرچیزی را كه بین عامه بوده و در كتاب های غیرعلمی وجود داشته در داستان های شان آورده و ترویج داده اند. به نظرم این به عهده نویسنده است كه وقتی می خواهد كاری را انجام بدهد نسبت به سوژه آگاهی و بینش داشته باشد و مطالب اصیل، نو و چیزهایی را كه كمتر گفته شده در داستان های خود مطرح كند نه مسائلی را كه مكررا گفته شده و چه بسا آنها آمیخته به خرافات هم باشند. نقش نویسنده در این امر مهم می باشد. از جانب دیگر حاكمیت می تواند با ممیزی كاری كند تا هر چیز خرافه ای را به نام دین به مردم قالب نكنند، اما ممیزی در این بخش فعال نیست برای اینكه در فرهنگ عمومی و دینی مان خرافه ها بسیار تكرار شده اند.
او اشاره كرد: در روزهای محرم قسمتی از علما و مداحان برای این كه صحبت خودرا تأثیرگذار كنند و به اصطلاح اشك مردم را دربیاورند، حاضرند هرچیز بی اساس و بی پایه ای را به نام كربلا و امام حسین (ع) به خورد ملت بدهند. در این ۴۰ سال انتظار می رفت پالایشی در این عرصه صورت بگیرد اما با وجود این كه ۴۰ سال پیش مطهری، شریعتی و بعضی از علما در آثار خود به این ها پرداخته و آنها را نقد كرده اند هنوز اتفاق خاصی نیفتاده و هنوز عده ای این ها را تكرار می كنند. بدتر این كه برخی نویسنده ها هم بخواهند از این ها استفاده كنند.
این نویسنده همین طور درباره كتاب سازی در این زمینه اظهار نمود: كتاب سازی امری طبیعی است و نمی گردد از حاكمیت انتظار داشت با قوه قهریه ممیزی كند و جلو كتاب سازی ها را بگیرد. كتاب سازی سوءاستفاده ناشر و نویسنده از سوژه مورد اقبال عامه مردم است و به زور نمی گردد جلو آن ر ا گرفت. اما با تولید آثار خوب باید كاری كرد كه مردم و مخاطب سراغ آنها نروند. به نظرم زمانی كه این افراد عرصه را خالی ببینند آغاز به كتاب سازی می كنند. نكته ای كه در زمینه كتاب سازی وجود دارد این است كه حاكمیت می تواند این كتاب های تكراری را تبلیغ نكند و مروج این آثار نباشد.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب