آیت الله جوادی آملی:
ورود موحد به ظهورات توحید از باب ولایت است
عطر حرم: قم آیت الله العظمی جوادی آملی در پیامی به چهارمین جشنواره علمی فرهنگی «سیره امام رضا(ع)؛ آموزه ها و كاركردها» در قم بیان نمود: امام رضا(ع) از قول الهی فرمود: «كلمة لا اله الا الله حصنی» و سپس اضافه كرد: «بشرطها و بشروطها و أنا من شروطها»؛ یعنی ولایت باب توحید است. اگر كسی خواست موحّد شود، از در ولایت وارد شود، چونكه ولی مظهر، وسیله و باب است و باید به آن مقام خدای سبحان در بخش ظهوراتش نائل آمد.
پیام آیت الله العظمی جوادی آملی به چهارمین جشنواره علمی فرهنگی سیره امام رضا(ع) که در نشست خبری رئیس نمایندگی قم بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی رونمایی گردید، به شرح زیر است:
بسمه تعالی
ایام پربرکت میلاد ثامن الحجج علی بن موسی(ع) و همینطور خواهر گرامی اش، فاطمه معصومه(س) که نخبگان ولایت هستند، به پیشگاه ولی عصر(عج) به عموم علاقه مندان قرآن و عترت و بنیانگذاران این مراسم، تهنیت عرض می نماییم. از ذات اقدس الهی مسئلت می نماییم که توفیق فراگیری رهاورد ولایت و امامت امام هشتم(ع) را بهره همه ما قرار دهد. وجود مبارک امام هشتم(ع)، گرچه صدر و ساقه حیات نورانی اش، علمی و عمل صالح بود، لکن در میان این برنامه های آموزنده دو اصل از یک روح و نبوغ بیشتری برخوردار می باشند که سایر بیانات نورانی آن حضرت، پیرامون همین دو اصل است.
چهار گونه ارتباط توحید و ولایت
یکی مساله توحید و دیگری مساله ولایت است. اینها را در چهار بخش تدوین کرده اند. بخشی مخصوص ولایت است، بخشی مخصوص توحید، بخشی هم توحید را در سایه افکنی ولایت طرح می کنند، بخشی هم ولایت را در دامن توحید عرضه می کنند. هم توحید محض جداگانه بیان شده، هم ولایت جداگانه بیان شده، هم در تبیین توحید، ولایت طرح شده و هم در تبیین ولایت، توحید مطرح گردیده است.
حدیث پربرکت سلسلة الذهب توحید را که طرح می کند و اصل قرار می دهد، ولایت را بعنوان شرط اصلی آن قرار می دهد. گرچه در مقام ثبوت شرطی نیست، لکن در مقام اثبات شرط است. در مقام ثبوت، ذات اقدس اله حق است. «لا اله الا الله وحده وحده وحده» این تکرار نیست، ناظر به مراحل سه گانه توحید است. «لا اله الا الله وحده ذاتاً، وحده وصفاً، وحده فعلاً». در اینجا هیچ چیزی راه ندارد؛ نه نبوت، نه امامت و نه ولایت. در آن حرم امن احدی و چیزی راه ندارد.
در مقام ظهور و فیض که تجلّی حق تعالی و خلقت حق تعالی است، که آن هم در وصف فعلی به خود فعل برمی گردد، آنجاست که وجود مبارک امام رضا(صلوات الله و سلامه علیه) فرمود، خدا فرموده است که «کلمة لا اله الا الله» حصن من است، بعد امام عرض کرد در مقابل فرمایش خدا، «بشرطها و بشروطها و أنا من شروطها»؛ یعنی ولایت باب توحید است. اگر کسی خواست موحّد بشود، از درِ ولایت باید وارد شود، چونکه ولیّ مظهر است، وسیله است، باب است و از این باب، و از این وسیله، و از این مظهر، باید به آن مقام خدای سبحان، در بخش ظهوراتش البته نائل آمد.
ولایت مدینه توحید است
در اینجا در این حدیث سلسلةالذهب اصل توحید شد، ولایت بعنوان مدینه توحید، نظیر «أنا مدینةالعلم و علیٌّ بابها» اینجا هم توحید کلّ حصن است و شرط ورودش هم ولایت است. گاهی جریان ولایت را به صورت مشروح و مبسوط ذکر می کنند که این تقریباً تفسیر توحید خواهد بود. هم مرحوم کلینی و هم مرحوم ابن بابویه قمی در أمالی و سایر نوشته هایشان، بیان نورانی امام رضا(ع) که در خراسان مساله امامت و ولایت محور اصلی سخنان صاحب نظران بود، آنجا وجود مبارک امام رضا(ع) فرمود اینها درباره چه چیزی بحث می کنند؟ گفتند درباره امامت، ولایت و خلافت.
حضرت فرمود: «أین العقول من هذا؟» کجا عقل می تواند به مقام خلافت الهی بار یابد؟ نمی گردد. آن گاه مساله امامت را، مساله خلافت را به طرزی تبیین کرد که روشن شود که عقل کسی به آنجا نمی رسد. فرمود: «اَلإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ وَ هُوَ لا یُدَانِیهِ أحَدٌ وَ هُوَ بِحَیثُ النَّجْمُ مِنْ یدِ الْمُتَنَاوِلِینَ أَینَ الْعُقُولُ عَنْ هَذَا َأَینَ الِاخْتِیارُ مِنْ هَذَا»، اولاً امامت انتخابی نیست که با سقیفه و امثال سقیفه مساله حل شود، ولایت و امامت، انتصابی است و خدای سبحان باید تعیین کند. چون در قرآن فرمود: «لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ».(البقره / ۱۲۴) اگر بگوییم «لاینال عهد الظالمین»، این عهد فاعل ینال است، این باید برسد. رسیدنی نیست، رساندنی است. هیچ کس با کوشش و سعی، امام نمی گردد. امامت را بعنوان فیض و فضل ویژه الهی به افراد شایسته می رسانند، نه افراد شایسته به امامت برسد.
وقتی خودِ امام، نمی تواند امامت را تحصیل کند، دیگری که امام شناس نیست تا با انتخابات سقیفه و امثال سقیفه، کسی، ولیّ و امام تعیین شود. ازاین رو این چهار مطلب به دو مطلب بر می گردد و این دو مطلب به یک مطلب برمی گردد. مطلب اول توحید است که «هو الأول و الاخر» و «کلمة لا اله الا الله حصنی». مطلب دوم ورود به این بارگاه، رفیع ولایت می طلبد که «بشرطها و بشروطها و أنا من شروطها».
امامت مظهر ذات اقدس الهی
در بخش امامت هم در بیان نورانی مرحوم کلینی در کافی و مرحوم ابن بابویه قمی در کتاب شریف امالی و سایر کتاب هایش، فرمود: «الإمام واحد دهر لا یدانیه أحد، أین العقول من هذا، أین الإختیار من هذا». امامت را که تبیین می کند، مظهر ذات اقدس الهی می داند. خلیفه ذات اقدس اله می داند، آن گاه آیه نورانی «لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ»؛ یعنی هیچ امامی نمی تواند خویش را به امامت برساند، بلکه امامت را خدا به امام می رساند.
این تعاطی نیست، دریافت نیست. اعطا هست و استعطا و پذیرش و دریافت پس از اعطاء. ازاین رو این ظهور توحید در ولایت اصل است. اندراج ولایت، تحت شعاع توحید و آن هم در حد خود و در بخش امکان، اصل است و این دو بیان را وجود مبارک امام رضا(صلوات الله و سلامه علیه) به صورت شفّاف در خراسان و سایر مسافرت ها در جلسات و مصاحباتی که داشتند، به خوبی تبیین کردند.
هم «واحد دهره لایدانیه أحد» و هم «کلمة لا اله الا الله حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی» را بازگو کردند. از اینجا معنای ایمان را هم تبیین کرده اند. آمن نه یعنی «اعتقد»، آمن یعنی «دخل بالمأمن»، دخول در مأمن اعتقاد توحیدی است که فرمود: «کلمة لا اله الا الله حصنی» حصن مأمن است، قلعه و دژ مأمن است، دژبان این قلعه خداست. تنها شرطی که دارد امامت و ولایت است، ازاین رو گرچه ما می گوییم، مؤمن یعنی معتقد اما لغت آمن یعنی «دخل فی المأمن»، «دخل فی الحصن»، و آن حصن هم حصن توحیدی است.
امیدواریم به برکت نورانیت اهل بیت(علیهم السلام) که قرآن ناطق اند، و به برکت وجود امام رضا(صلوات الله و سلامه علیه) و خواهر گرامیش حضرت معصومه(صلوات الله علیها) و عموم اهل بیت(علیهم السلام) جامعه اسلامی و جامعه بشری به قرآن و عترت بار یابند و توفیقات الهی نصیب این جامعه شود و این بیماری منحوس هم هرچه سریعتر به برکت قرآن و عترت از بین جوامع بشری رخت بربندد. خدا توفیق علمی را به جامعه بشری و مخصوصاً به جامعه گرانقدر پزشکی که در خط مقدم فداکاری در درمان هستند، مرحمت کند تا جامعه از این خطر برهد.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب