یادداشتی از مصطفی دلشاد تهرانی؛
محمد (ص) شمع فروزان هدایت و نجات
به گزارش عطر حرم سیره نویسان درباره‌ی رسول خدا نوشته اند: ایشان در همه‌ی عمر خود امین ترین مردمان، دادگرترین آنان، پاكدامن ترین انسان ها و راستگوترین ایشان بود، تا آن جا كه دشمنانش هم بدین امر معترف بودند.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، متن زیر یادداشتی است که مصطفی دلشاد تهرانی استاد دانشگاه و پژوهشگر در یادداشتی به مناسبت میلاد حضرت رسول (ص) به بعضی از سیره حضرت اشاره کرده است: پیامبر اکرم (ص) چونان شمع فروزانی برای هدایت و نجات آدمیان است. آن وجود سراسر اخلاق، گل سرخ توحیدی بود که در کویر شرک برآمد و اهتمام ورزید تا در پرتو آنچه بدو وحی می شد و بر اساس اخلاق نیک، سبک زیست اخلاقی و راه به سمت گلستان توحید و زندگی ایمانی را بر همگان هموار سازد. آن حضرت بدین منظور مبعوث شد و فرمان یافت تا سر از گریبان برون آرَد و برای هدایت و نجات آدمیان با شفقت تمام، مسئولیت خویش پیش بَرَد.
ملّای روم گوید: خداوند با آیات سوره‌ی مزّمّل، آن معلم زیست اخلاقی و شمع فروزان در شبِ غفلت و ضلالت و جاهلیت را فرمان داد که ای جامه بر خویشتن فروپیچیده و گریزان از این خلایقِ در تباهی فرورفته! از گلیمِ خلوت و انزوا بیرون آ و روی خویش را مپوشان که جهان در سرگردانی و تباهی به سر می بَرَد و تو هوش و جان جهانی؛ تو هدایت گر و نجات بخش جهانیانی! برخیز و به هوش باش، و رسالتی را که برای آن مبعوث شده ای پی گیر و استوار بمان و از گستاخی جاهلان و زشت گویی و اهانت بی مایگان، دلگیر مشو و روی از هدایت مپوشان که دارای شمع فروزانِ وحی هستی. ای بزرگ مرد! به هوش باش و شب هنگام برخیز، که شمع در تاریکیِ شب ایستاده و فروزان است؛ و تو آن شمع همیشه بر پا و فروزانِ روشن کننده‌ی زندگی بشری. بدون روشنی تو، حتی روزِ روشن هم شبِ ظلمانی است؛ بدون پناه تو، حتی شیر بیشه هم مقهور و اسیر خرگوش است. ای مصطفی، ای برگزیده‌ی خدا! تو در این دریای خروشان زندگی، کشتی نجات آنانی هستی که به تو روی می آوردند و در کشتی نوح تو از هلاکت رهایی می یابند و به دریای پُر صفا راه می یابند. خواند مُزَّمِّل نَبی را زین سبب
که برون آ از گلیم ای بوالهَرَب
سر مکش اندر گلیم و رو مپوش
که جهان جسمی ست سرگردان تو هوش
هین مشو پنهان ز ننگِ مدّعی
که تو داری شمعِ وحیِ شَعشَعی
هین قُم اللَّیلَ که شمعی ای هُمام
شمع اندر شب بُوَد اندر قیام بی فروغت، روزِ روشن هم شب ست
بی پناهت، شیر اسیر اَرنَب ست باش کشتیبان درین بحرِ صفا
که تو نوحِ ثانیی ای مصطفی به واقع، راهِ انسانیت و اخلاق، رفتن بر پیِ اوست. مپندار سعدی که راه صفا
توان رفت جز بر پی مصطفی با اخلاق ترین انسان پیامبر انسانی در اوج اخلاق بود. همه چیز او رنگ اخلاق داشت. سیره نویسان درباره‌ی او نوشته اند: رسول خدا در همه‌ی عمر خود امین ترین مردمان، دادگرترین آنان، پاکدامن ترین انسان ها و راستگوترین ایشان بود، تا آنجا که مخالفان و دشمنانش هم بدین امر معترف بودند. (الشفا بتعریف حقوق المصطفی، قاضی عیاض، ج ۱، ص ۱۳۳)
اخلاق پیامبر اکرم، قرآن، و او جلوه‌ی تمام زیبایی ها و لطافت های قرآنی و کمالات انسانی بود؛ و خداوند وی را به آراسته بودن به اخلاقی بزرگ معرفی کرده است: (وَ إِنَّک لَعَلَی خُلُقٍ عَظِیمٍ) (قلم / ۴) این سخن خداوند و تصویری که قرآن از پیامبر عرضه کرده، میزانی است اساسی برای دریافت رفتارشناسی آن حضرت؛ و هر چه درباره‌ی وی نقل شده است باید با این میزان سنجیده شود. رحمت و محبت، و رفق و مدارا اساس کار پیامبر (ص)
«فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُم» (آل عمران / ۱۵۹) به لطف رحمت الهی، با آنان نرم خوی و پرمِهر شدی، و اگر درشتخوی و سخت دل بودی بی گمان از پیرامون تو پراکنده می شدند. پس، از آنان درگذر و برایشان آمرزش بخواه. اگر رحمت و محبت، و رفق و مدارای پیامبر نبود، اساساً دلی نرم نمی گشت، راهی به جان مردمان برده نمی شد و فرصت هدایت حاصل نمی گشت و سدّ سکندری میان او و مردم حجاب می گردید و زمینه اصلاح اجتماعی را هم مسدود می ساخت. رسول خدا (ص) با رحمت و محبت و رفق و مدارا رسالت خویش را پیش برد و این امر در تحوّل انسان و جامعه به سمت کمال و اصلاحات اجتماعی ای که پیامبر مأمور بدان بود نقشی کلیدی داشت. به همین سبب آن وجود گرامی، برای تحقق رسالت خویش مأمور به رحمت و محبت، و رفق و مدارا بود، چنان که خود فرمود: «أَمَرَنِی رَبِّی بِمُدَارَاةِ النَّاسِ کَمَا أَمَرَنِی بِتَبْلِیغِ الرِّسَالَةِ.» (مشکاة الانوار، رضی الدین طبرسی، ص ۱۷۸) پروردگارم مرا به مدارا با مردم فرمان داد، همان گونه که مرا به تبلیغ رسالت فرمان داد.
رسول خدا (ص) پیام الهی خویش را با رحمت و محبت، و رفق و مدارا به جان مردمان نشاند و دل آنان را نرم کرد و ایشان را با حق همراه نمود. شکیبایی شگفت پیامبر اکرم (ص) بر آزارها پیامبر (ص) در راه هدایت مردم از شکیبایی شگفتی بهره برد. او هیچگاه به سبب، دشنام ها و آزارها از کوره در نرفت، کسی را نفرین نکرد و در رسالت خویش کوتاهی نورزید و کوشش برای نجات آن مردم فرو رفته در جاهلیت را رها نکرد. مُنیب شاهد صحنه ای دردناک و در عین حال پر عظمت از زندگی و رسالت پیامبر بوده که آنرا چنین گزارش کرده است: در آغاز رسالت، رسول خدا را دیدم که می اظهار داشت: «ای مردم! بگویید خدایی جز الله نیست تا شکوفان و رستگار شوید!». اما در واکنش به این ندا، برخی به صورت او آب دهان می انداختند، و برخی رویش خاک می پاشیدند و برخی او را سبّ می کردند و دشنامش می دادند. شاهد بودم که در آن هنگام، دخترکی قدحی آب آورد و پیامبر صورت و دستان خویش را شست و اظهار داشت: «دخترم شکیبا باش! و برای چیره بودن آنان بر پدرت و خوار نمودنش اندوهگین مباش!» (التاریخ الکبیر، بخاری، ج ۸، ص ۱۴)
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب