بررسی ابعاد شخصیتی و خدمات شهید ادواردو آنیلی
به گزارش عطر حرم جدید ترین قسمت از برنامه سایه روشن به همت فرهنگسرای اندیشه همزمان با ایام شهادت ادواردو آنیلی باحضور محمدحسن قدیری ابیانه، حسین عبدالهی و سهیل كریمی به بررسی ابعاد شخصیتی شهید ادواردو، خدمات و فعالیتهای او و ماجرای شهادتش پرداخت.
به گزارش عطر حرم به نقل از فرهنگسرای اندیشه، محمدحسن قدیری ابیانه در ابتدای صحبت های خود درباره ماجرای آشنایی اش با ادواردو اظهار داشت: بنده در ابتدای انقلاب تا سال ۱۳۶۱ رایزن مطبوعاتی فرهنگی ایران در ایتالیا بودم. خاطرم هست در فروردین سال ۱۳۵۹، شبکه دوم ایتالیا با من تماس گرفت و گفت می خواهیم میزگردی گذاشته و درباره مبحث گروگان گیری صحبت نماییم. روزهایی بود که ناوهای آمریکایی در خلیج فارس آرایش هجومی گرفته و هر لحظه این امکان وجود داشت که برای آزادی گروگان ها حمله کنند. آن میزگرد ۲۴ فروردین ۱۳۵۹ برگزار گردید و باید بگویم برنده مطلق آن من بودم.
وی افزود: هفته بعد، در روز یکشنبه دربان زنگ زد و گفت جوانی آمده است و می خواهد شما را ببیند. به او گفتم که فردا به سفارت بیاید و من را ببیند اما آن جوان اصرار کرد و بالاخره دیداری داشتیم. خودش را معرفی نمود و گفت من ادواردو آنیلی هستم. از او پرسیدم با خانواده معروف آنیلی نسبتی دارید؟ جواب داد: بله. پسرش هستم. به من گفت مناظره را دیدم و از شما خوشم آمد و می خواهم با شما دوست شوم. به من اظهار داشت: مسلمانم. تعجب کردم؛ پرسیدم چه طور مسلمان شدی؟ اظهار داشت: چهار سال پیش از انقلاب، در پرینستون آمریکا دانشجو بودم؛ در کتابخانه دانشگاه چشمم به قرآن افتاد و چند آیه ای از آنرا خواندم. احساس کردم که این کلام نمی تواند کلام بشر باشد. آنرا برداشتم و خواندم و احساس کردم که آنرا قبول دارم و احساسش می کنم. به مرکز اسلامی مراجعه نموده و آنان هم بدون اینکه بدانند کیست، برایش شهادتین می خوانند و مسلمان می شود.
ادواردو حکم امام خمینی(ره) در مورد سلمان رشدی را تایید می کرد
قدیری با اشاره هرچند ادواردو حقیقت وجودی را در اسلام پیدا کرد، خاطرنشان کرد: پس از این جلسه با همدیگر دوست شدیم و صحبت کردیم تا در نهایت شیعه شد. در حقیقت وی در اردیبهشت ۱۳۵۹ شیعه شد. جالب است بدانید پدر او کاتولیک است و مادرش یهودی صهیونیسم. او هم با انجیل آشنا بود، هم با تورات و بعد از مطالعه این کتاب ها با قرآن آشنا شد و همین آشنایی سبب مسلمان شدن او شد. این که چرا به مطالعه درباره ادیان آشنا شد و به دنبال حقیقت رفت شاید به این علت است که دین پدر و مادرش با همدیگر فرق داشت. مسیحیت و یهودیت همواره دارای چالش هایی با یکدیگرند و همین مساله باعث شد او به دنبال حقیقت برود و آنرا در اسلام پیدا کند.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود ضمن اشاره به مستندی که از ادواردو ساخته شده است، اضافه کرد: آن مستند به کارگردانی سیاوش سرمدی و تهیه کنندگی حبیب الله کاسه ساز ساخته شد و من هم سفارش هایی داشتم. برای مثال سفارش کردم که نگویید می خواهید در مورد ادواردو آنیلی فیلم بسازید. سفارش دیگرم این بود که هر فیلمی می گیرید در چند جا نگه دارید که از شما می گیرند.
قدیری ضمن اشاره به اینکه ادواردو قربانی عدم آزادی اندیشه در غرب شد، اظهار داشت: یکی از موضوعاتی که در اروپا از اهمیت زیادی برخوردار است، ایجاد احساس آزادی، احساس برخورداری و احساس امنیت است. در مورد احساس آزادی که متفاوت با خود آزادی است باید بگویم تا زمانی که گروهی از بابت آزاد بودن فعالیت گروهی دیگر احساس خطر نکند، کاری به کارش ندارند اما اگر احساس خطر کنند، برایشان توطئه می چینند. برای مثال در ماشینش مواد مخدر می گذارند و او را با این مواد دستگیر می کنند تا بگویند او قاچاقچی است. حال اگر دروغ ها و پاپوش هایشان کارساز نشد، دست به اقدامات خطرناک دیگری می زنند.
وی تصریح کرد: او ناچار بود تقیه کند و سفارش ما هم به او همین بود، آرزویش این بود که ثروتش را در راه اسلام هزینه کند. دلش می خواست که در تبلیغات دین در اروپا مشارکت داشته باشد. به عبارت دیگر، او ثروت را وسیله می دانست و نه هدف. خاطرم هست وقتی از وی در یکی از رسانه ها درباره حکم امام خمینی در خصوص مرتد بودن سلمان رشدی می پرسند، حکم امام را تایید می کند و تا این اندازه جسور است. در جنگ ایران و عراق هم بسیار تلاش می کرد که جلوی توطئه های آمریکا ضد ایران را بگیرد.
۲۰ سال است تلاش می نماییم بازجو ایتالیایی پرونده ادوارد را بررسی کند
در بخش دیگری از این مراسم، حسین عبدالهی درباره تلاشهای ادواردو برای شکست تحریف ها در غرب ضد اسلام اظهار داشت: او همیشه مدافع اسلام بود و همین مبحث خطراتی را در ایتالیا برایش به وجود آورده بود. حتی صدای مکالمات او را شنود می کردند و محدودیت هایی برای رفت و آمد داشت. نزدیک به ۲۰ سال است که در ایتالیا تلاش می نماییم بازجو پرونده در ارتباط با فوت او را باز کرده و بررسی کند.
وی تصریح کرد: می گویند که او خودش را از روی پل پرتاب کرده است اما با عنایت به آب و هوای آن منطقه بعید است که شما از پل بیفتید و کفش تان را در پا داشته باشید. حتی یک کشاورز محلی می گوید که حدود ۷ بامداد جسد او را زیر پل دیده است در حالیکه اسکورت او می گوید آخرین بار او را ساعت ۱۰ مشایعت کردند. پس تناقضات زیاد است.
عبدالهی تصریح کرد: دقت کنید وقتی ادواردو به شهادت رسید، آنان این اتفاق را خودکشی جلوه دادند. خاطرم هست خود ادواردو به من اظهار داشت که آنان نمی گذارند این ثروت عظیم دست یک مسلمان بیفتد و برای کشتن من اقدام خواهند کرد. برای ایتالیایی ها ایجاب می کرد که هیچکس نفهمد او مسلمان است و این مورد منافع آنان را برهم می ریخت. ازاین رو این مورد به شکلی قوی سانسور شد. البته در ایران هم سانسورهایی داشتیم که برایمان عجیب بود.
در بخش دیگری از این مراسم، مستند «همسفر با ادواردو آنیلی» پخش گردید و بعد از آن سهیل کریمی، مستندساز صحبت کرد.
وی ضمن اشاره به اینکه این مستند اتفاق خاصی بوده است، اظهار داشت: به نظرم ساخت این مستند با عنایت به امکانات و تجهیزات آن موقع خاص بوده است. فکر می کنم دوربین شان ۱۶ میلی متری بوده است و البته این مستند در شرایط بحرانی کشمیر و ملتهب بودن پاکستان و افغانستان ساخته شده است.
عبدالهی ضمن اشاره به اینکه ادواردو بعنوان یک محقق علوم اسلامی این مستند را ساخته است، اظهار داشت: تحصیلات ادواردو در حوزه ادیان بوده و او بعنوان محقق در جوامع اسلامی حضور پیدا می کرده است. این مستند با حضور میدانی وی در افغانستان ساخته شده است که در آن روزها درگیر جنگ بود. وی در این مستند دیداری با احزاب درگیر در جنگ در افغانستان داشته است. جالب است بدانید که در آن زمان گروه های مستندسازی بسیار کمی توانستند حضور پیدا کنند و فیلم بسازند. حضور ادواردو در این مناطق و مصاحبه هایش اتفاق قابل توجهی است.
وی درباره مستند ادواردو اظهار داشت: پس از این سفر، مصاحبه جنجالی با یکی از مجله های پرتیراژ انجام داده بود و نکاتی را درباره اسلام مطرح کرده بود. آن مصاحبه هم بسیار خبرساز شد.
آزادی بیان غربی به سبک آمریکایی ها!
سهیل کریمی در بخش دیگری از صحبت های خود ضمن اشاره به این که کارکردن در این شرایط دشوار می باشد، اظهار داشت: بنده در سال ۱۳۸۲ که آمریکا نورسیده عراق شده بود، به آنجا رفتم و چند روزی با مجوز بین المللی در آنجا کار می کردم. آمریکایی ها دنبال درست کردن پاپوش برای ما بودند. پس از ۱۸ روز تحمل شان به اتمام رسید و بدون هیچ مجوزی در حالیکه مجوز تصویربرداری داشتیم ما را دستگیر کردند و شرایط بسیار سختی را در زندان برای ما ایجاد کردند. این آزادی بیان به سبک غربی است.
منبع: atreharam.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب