یك پژوهشگر ادبی:
روایت، بالاتر از تاریخ است
به گزارش عطر حرم محمد رودگر اظهار داشت: بزرگانی مثل عطار روایت ایرانی را از قرآن گرفته اند.
به گزارش عطر حرم به نقل از ایسنا و به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، نشست «در جست وجوی روایت ایرانی» با حضور محمد رودگر نویسنده و پژوهش گر ادبی در سالن صفارزاده‌ی حوزه‌ی هنری انجام شد.
رودگر با تاکید براین که روایت یک موضوع خیلی مهم می باشد، چون به حوادث خیلی علمی و منطقی که فقط با علت و معلول جمع می شود، روح می دهد و آنرا با احساس شاعرانه همراه می کند، اظهار داشت: روایت یک چینش از حوادث است. روایت بالاتر از تاریخ است؛ در تعریف امروزی از تاریخ کلمه ای از روایت نیامده است ولی کسی که می خواهد کار هنری انجام دهد مجبور به توجه به روایت است تا بتواند یک کار جذاب خواندنی خلق کند.
این پژوهشگر علت جذابیت کتاب های عبدالحسین زرین کوب را کشش به سمت گزاره های تاریخی فلسفی دانست و بیان کرد: زرین کوب در آثار خود خیلی به زبان و نثر روایت توجه داشته است. جناب نفیسی نیز در آثار خود چنین خاصیت هایی داشته است، چون به روایت شناخت داشته و همین موجب درخشش کارش شده است.
او به نگارش کتاب خانه تاجدار درباره آقامحمدخان قاجار ازطریق یک نویسنده خارجی اشاره و تاکید کرد: نویسنده اگرچه در تاریخ تحریف انجام داده است اما داستانی جذاب نوشته که در بسیاری از کتابخانه های پدران مان وجود داشته است و مخاطب ایرانی را درگیر خود کرده است. روایت نه فقط در هنر بلکه در مسائل جامعه شناسی، سیاست و حکمرانی نیز اهمیت دارد. ما هر روز در کشور با یک مشکل روبه رو هستیم که در نهایت امنیتی می شود، درحالی که حکمرانی درست به مدلول همراه کردن مردم است.
او درباب روایت در داستان و رمان اظهار نمود: در عالم داستان و رمان، نویسنده بسیار است و بسیاری زندگی شان را وقف نوشتن داستان کرده اند که نمونه آنها بسیار است اما مسئله مهم و ریشه ای وجود دارد که کسی به آن نزدیک نمی گردد و آن روایت است.
این پژوهشگر و نویسنده به تشریح کارهای خود در مقایسه داستان های ایرانی با داستان های معاصر پرداخت و با بیان اینکه به مقایسه روایت در داستان های ایرانی و ادبیات امروز جهان پرداخته، اظهار داشت: معتقد بودم تفاوت هایی در داستان های معاصر با حکایت ها و متون روایی ایرانی وجود خواهد داشت.
نویسنده کتاب "دخیل هفتم"، شناخت واقعیت فرهنگی را مورد تاکید قرار داد و بیان کرد: من کتاب تذکره الاولیای عطار که عین واقعیت است را مورد بررسی قرار دادم. کسی که دست بر قضا قصه پردازترین و شخصیت ایرانی در داستان است که ۱۸۰۰ قصه دارد. کتاب تذکرة اولیا را یک طرف قرار دادم و در طرف مقابل کتاب ۱۰۰ سال تنهایی بود.
رودگر به بررسی تذکرة الاولیا عطار و گسست نویسندگان و جامعه اشاره نمود و اظهار داشت: در روایت ایرانی باید ببینیم واقعیتی که مردم آنرا می پذیرند حتی اگر معجزات است چیست، پس در ادامه تحقیق به روایت ها و داستان های قرآن کشیده شدم. بزرگانی مثل عطار روایت ایرانی را از قرآن گرفته اند.
این نویسنده از تفاوت داستان های روایی سنتی ایرانی با داستان های امروزی در مکتب رئالیسم نیز گفت و سپس به تشریح عناصر داستان های ایرانی پرداخت و بیان کرد: نخستین چیزی که به شکل واضح در داستان های ایرانی به چشم می آید، همین تقلیل عناصر است؛ اتفاقی که در رمان های معاصر جهان صورت می گیرد. چیزی که زمان و مکان در آن توصیف نمی گردد و شخصیت پردازی جزگرایانه ندارد، در صورتیکه در کلاس های داستان نویسی این مسائل آموزش داده می شود.
رودگر با اشاره به اینکه در حکایت عرفانی باید از عناصر به نفع درونمایه وحدت عرفانی و باورپذیری کاسته شود، اضافه کرد: این اتفاق به نفع امر خارق العاده است؛ عنصر کشمکش، موتور متحرکه داستان است. چرا ما تا حالا درباره یک قدیس ایرانی و زندگی و شخصیت دینی فیلم فاخر نداریم؟ معتقدم گره اصلی این مسئله را باید یک پژوهشگر باز کند.
او همین طور به تشریح گره داستان در آثار معاصر پرداخت و اضافه کرد: در حکایات عطار وقتی به کُشتن حلاج اشاره می شود، محور کشمکش عشق به دختر و… نیست، بلکه محور کشمکش کرامات و اتفاقات خارق العاده و همان چیزی است که در رئالیسم جادویی رخ می دهد.
محمد رودگر در آخر با بیان اینکه کرامات یک محور جدید برای کشمکش است، اظهار داشت: این که نمی توانیم روایت جذاب برای شخصیت های برجسته داشته باشیم بخاطر گم کردن محور کشمکش است. در روایت ایرانی اصل بر تقلیل عناصر به نفع درون مایه و باور پذیری امر خارق العاده است. البته امر خارق العاده متفاوت از داستان های فانتزی است.
منبع: atreharam.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب