در برنامه رادیویی راه و بیراه مطرح شد؛
عرفان های نوظهور ترمزهای جدی برای متفرق کردن جامعه هستند
یکی از ماموریت های عرفان های نوظهور در ایران ایجاد خلأ در بین امت و رهبری است، بدین سبب عرفان های نوظهور ترمزهای جدی برای متفرق کردن جامعه هستند.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، علیرضا داوودی همزمان با ایام ماه مبارک رمضان در سلسله جلسات برنامه رادیویی «راه و بیراه» که به همت فرهنگسرای اندیشه و با مشارکت رادیو گفتگو تولید و پخش گردید، با اشاره به استراتژی و تکنیک رسانه های معاند و ترویج عرفان های نوظهور و اباحه گری است، گفت: زمانی که صحبت از ظهور می شود با تلفیقی از مفاهیم این مهم بیان می شود که باید حتما به بروز برسد. مفاهیمی که این عرفان های نوظهور بیان می کنند مفاهیمی نیست که به همین سادگی بیان شده باشد بطور قطع با هدف این مفاهیم توسط هادیان رسانا به مخاطبان منتقل می شود.
وی اضافه کرد: در اینجا عنصر انتقال انسان به انسان بوسیله آموزش یک انسان ازطریق یک مجموعه بواسطه ایجاد گفتار صورت می پذیرد. برمبنای شکل دهی یک گفتار شروع به جذب افرادی می کنند که نشانه های دیدگاهی آنان منطبق با حداقلی در ابتدا و حداکثری در میانه راه باشد. و سیستم درباره آن صحبت می کند. بدین سبب زمانی که صحبت از ظهور می نماییم به مفهوم پروسه بسیار پیچیده و زمان بر پیش از این ظهور خودش را نشان میدهد.
این استاد دانشگاه بیان کرد: هنگام ظهور یک عرفان، سه یال بسیار جدی و همزمان خودرا نشان میدهد یال نخست یال سیستم طراح، تصمیم گیر و یا ایجاد کننده این مجموعه است که عمدتا عرفان هایی که با عنوان عرفان های نوظهور از آنان یاد می شود بدون استثنا ساخته و پرداخته یک سیستم امنیتی است. یال دوم مربوط به اجزا و اعضای تشکیل دهنده این مفهوم هستند که شامل افراد آموزش دهنده، افراد مفهوم پذیر، افراد موج ایجاد کننده و افراد ایجاد کننده جریان است و مرحله سوم مساله دگردیسی است که در آن جامعه وجود دارد و آن هم این است که اساساً جریان حلقه های عرفان های نوظهور می آیند و از اقسام مختلف مفاهیم عرفان استفاده می نمایند.
داوودی افزود: مرحله سوم روی پنج رکن مستقر است رکن نخست ایجاد جذابیت های انتقال آسمان به زمین است تا این امر را برای انسان ها قابل فهم و درک کنند، دوم رفتن این عرفان به سمت کسانی است که آن افراد نوعی گارد و جهل در مقابل پذیرش حقانیت و حقایق موضوعات دارند، سوم بحث حلقه داشتن بمنظور جذاب شدن است، چهارم استمرار داشتن است و در آخر نامگذاری است که روی این مفاهیم صورت می پذیرد. بعد از این مراحل است که این فرقه ها بسیار خطرناک می شوند و تبدیل به معارضینی می شوند که تنها یک ماموریت را در دستور کار خود قرار می دهند و اساساً تکنیک هایی که به کار می برند بر طبق تاکتیک متوقف کردن حرکت جامعه برمبنای آن پروتکل دینی، سیاسی، امنیتی و اسلامی و اقتصادی خودش است بدین سبب عرفان های نوظهور ترمزهای جدی برای متفرق کردن جامعه هستند.
وی افزود: یکی از ماموریت های عرفان های نوظهور در ایران ایجاد خلأ در بین امت و رهبری است که عمدتا در لایه های کارشناسی، کارگذاری و یا ملت محور می روند و قرار می گیرند. ۶۵ درصد رسانه های بیگانه و ۳۰ درصد رسانه های داخلی خواسته و ناخواسته این افراد را بعنوان کارشناس می آورند و مشهورشان می کنند و ۵ درصد دیگر مربوط به کشش های درون جامعه می شود. این فرقه ها اگر تبدیل نشوند می میرند چون نیازمند صدا هستند.
این استاد دانشگاه با اعلان اینکه اباحه گری ابتدا در ذهن اتفاق می افتد اظهار داشت: مجموعه فرق و نحله های نوظهور یکی از پیچیده ترین کارهایی که انجام می دهند استفاده از تکنیک های شناختی است؛ به شکلی که با بهره گیری از این فضا روی ذهن افراد کار می کنند. همه مفاهیمی که این سه شاخص را داشته باشد اباحه گری نام می گیرد اولین شاخص این که انسان بد تثبیت شده را بد نداند به شکلی که بد را خوب و خوب را بد کند و ارزش ها جابجا شود. یکی از رسالت های رسانه های بیگانه در زمینه اباحه گری آنست که انسان تفسیر پذیر از مرجع را تبدیل به من تفسیر کننده خود مرجعی کنند برای مثال در زمینه اقتصادی ربا با عنوان پورسانت خدمت نامگذاری می شود. دومین فضایی که در جریان اباحه گری به وجود می آید آنست که همه فرعیات در جایگاه اصل و همه اصول به حاشیه و فرعیات رانده می شود. سوم این که اگر مشاهده شد جامعه از موضوعی عاصی شد و یا به کل آنرا رها کرد باید دانست آن موضوع و یا گذاره به مفهوم اباحه گری عمل می کند. یکی از کارکردهای اباحه گری بی تفاوت کردن جامعه نسبت به مسائل مهم می باشد.
داوودی بیان کرد: اباحه گری به مفهوم فعال شدن فرق و ایجاد گسل های بین من درحال تکامل معنویت حقیقی و من مفسر فرد گرایی که درحال زندگی کردن هستم. است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب