چطور با دعا گره های زندگی را باز نماییم و به شادی برسیم؟
به گزارش عطر حرم، دعا و ارتباط عمیق با خدا از مهم ترین راه های ایجاد آرامش و نشاط در زندگی است که می تواند دل های مضطرب را آرام کند و گره های سخت زندگی را باز کند. این ارتباط، حتی در دشوارترین شرایط، قوت قلب و امید بهمراه دارد.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت الاسلام حسین تقی پور، از اساتید و محققان حوزه علمیه استان مازندران در سلسله مباحثی به بیان «راه های ایجاد شادابی و نشاط از دید اسلام» پرداخت که با عنوان «فرمول شادی» در شماره های مختلف تقدیم شما فرهیختگان می شود.
یکی دیگر از روش های ایجاد شادابی و نشاط برای خود و اطرافیان، دعا و اهل دعا بودن است.
بنابر روایت حوزه، اهل خدا بودن، انسان را آرام می کند. آنهایی که اهل خدا نیستند و اهل دعا نیستند، باید بدانند که اساساً مورد لطف خدا قرار ندارند. قرآن کریم می فرماید: «مَا یَعبَؤُاْ بِکُمۡ رَبِّی لَوۡلَا دُعَآؤُکُمۡ»، یعنی اگر دعای شما نباشد، اگر نیایش شما نباشد، اگر ارتباط شما با خدا نباشد، و اگر این زمزمه خدا در وجود شما نباشد، اصلاً خدا به شما توجه نمی نماید. عجز و ناتوانی خود، فقر خود، مسکین بودن و مستکین بودن خود را، خصوصاً در حالت سجده، به خدا اعلام کنید تا ببینید چقدر آرام می شوید.
سید حسن نصرالله، شهید سید مقاومت که اسرائیل برای نابودی او هشتاد و سه تن مواد منفجره بر سر یک ساختمان ریخت، آرام بود. صحبت های وی و فرماندهان ما را دیدید که چقدر آرام بودند.
حال سید حسن را بعنوان مثال بیان می کنم، و فرماندهان بزرگ مقاومت که همراه با سید حسن و هم همراه با سید هاشم صفی الدین به شهادت رسیدند، همگی با دعا زندگی می کردند.
درون جیب یحیی سنوار را پس از شهادت دیدید که تسبیح تربت از آن درآوردند؛ یعنی اهل تسلیم بود. یحیی سنوار، فرد شجاعی که بیست و خورده ای سال در زندان های دشمن هم کتاب نوشت و هم مبارزه کرد. شما دیدید که وقتی جنازه اش را می خواستند بردارند، در جیبش تسبیح تربت حضرت ابی عبدالله را یافتند. این اهل ذکر بودن است. «الا بذکر الله تطمئن القلوب».
زمانی از علامه طباطبایی، به واسطه استاد آیت الله عابدی، نکته ای را نقل کردم برای شما. تعدادی از دوستان آمدند و گفتند: خدا می داند که دستور علامه طباطبایی را که شما گفتید، به همان شکل خاص عمل کردیم و آرام شدیم. گاهی عصبانی هستم، گاهی ناراحت، گاهی درون من پر آتش است، لکن چهره مان را می خواهیم آرام نگه داریم. چه کار کنیم؟ علامه فرمودند: شصت و شش بار با تمامی وجودتان ذکر بگویید؛ نه این که تلویزیون را روشن کرده باشید و بخواهید مسابقه فوتبال را ببینید و با این وجود ذکر بگویید، یا بخواهید با این که مشغول کار دیگری هستید، ذکر هم بگویید؛ نه! با تمام وجودتان شصت و شش بار بگویید «الله الله الله». این کار را با حالت خاص، خصوصاً در نماز شب و پس از نماز بامداد انجام دهید، زمانی که دیگران حضور ندارند؛ چون بعضی وقت ها، آنهایی که در این وادی نیستند، این کارها را به تمسخر می گیرند یا به بازی می گیرند. بگذارید آنها به کار خود ادامه دهند. انسان با یاد خدا و دعا آرام می شود.
سید حسن می گوید: رفتم پیش آقاجان، مقام معظم رهبری، گفتم: آقا، دیگر خسته شدم. من دبیرکل نباشم؛ در جبهه هستم، در مقاومت هستم، دبیرکلی را به دیگری بدهیم. آقا، دیگر خسته شدیم؛ بگومگوها زیاد است، بعضی ها هم حرف گوش نمی کنند. ایشان فرمودند: سید حسن، تو که ریشت سفید شد و خسته شدی؛ من که ریش هایم سه برابر تو سفید است! چه بگویم؟ بعد آقا به من فرمودند: سید حسن، هر وقت خسته شدی، برو در یک اتاق، ده دقیقه یا یک ربع با خدا، به هر زبانی که بلدی، حرف بزن؛ عربی بگو، فارسی بگو، انگلیسی بگو. با خدا حرف بزن و درد دل کن، ببین آرام می شوی یا نه.
گاهی می روید یک دعایی مانند دعای کمیل یا دعای ندبه می خوانید که چقدر شما را آرام می کند. گریه می کنید، اشک می ریزید، اما آرام می شوید. انسان نمی دانست راز آن چیست. دعا، فرموده است.
فیلمی از حاج قاسم دیدم که چهار پنج نفر از محافظین وی در خط مقدم جبهه دوش ایشان را گرفتند و گفتند: حاجی، تو را به خدا نرو! آقا، دیگر اینجا خط مقدم است! حاج قاسم از دستشان فرار می کند و آنها پشت سر او می دوند تا ایشان را حفظ کنند، و در این رویارویی، در این تخریب، در این خمپاره و بمب، به حاج قاسم می گویند: خب، آن دعا را خواندی؟ آن دعای «اللهم اجعلنی فی درعک الحصینة.....» را خواندی؟ به فارسی بگویم: خدایا، مرا در دژ مستحکم خودت قرار بده. آن وقت گنبد آهنین چیست؟
بعد گفتند: حاج قاسم، چه شد که این دعا را خواندی؟ فرمودند: آیت الله بهجت به من گفتند در مواقع خطر این دعا را بخوان. آیت الله بهجت به آنهایی که بچه ها و نوه ها را به مدرسه می فرستادند و دلهره داشتند، فرمودند: وقتی بچه ها را می فرستید، آیت الکرسی را بخوانید، بعد پشت سر آنها این دعا را بخوانید.
آیت الله بهجت می فرمودند: بسیار دیده شده و شنیده شده که امام زمان در مجلس حدیث کسا حضور پیدا کرده اند. هر روز بخوانید، برای گرفتاری هایتان بخوانید، برای مریضتان بخوانید.
یکی آمد و اظهار داشت: حاج آقا، من دعا کردم اما گره دلم باز نشد. گفتم: اشکالی ندارد، یک کبریت به من بده. پرسید: کبریت برای چیست؟ گفتم: این کبریت را کنار آب بگذار که نم نگیرد، بعد روشنش کن؛ اگر آتش نگرفت یعنی آن مکان، نم دارد. برو ببین کجا نم دارد. او اظهار داشت: حاج آقا، شما همیشه وقتی چیزی درست نمی گردد، می گویید علتش گناه است و باید استغفار کرد. قبول نکرد.
گفتم: اشکالی ندارد، اجازه بده یک نکته دیگر بگویم. این گام اول است. گام دوم این که اگر خداوند حاجت تو را برآورده نکند، پیامبر اکرم صلی الله ضد وآله وسلم نقل کرده اند که هر کس دعا کند، خداوند یکی از سه چیز را به او می دهد: یا حاجتش را برآورده می کند، یا بلا را از زندگی اش دور می سازد، و اگر هیچ کدام نشد، خدا به حساب پس اندازش می گذارد و دفترچه اش را در قیامت به او می دهد.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان عطرحرم در مورد این مطلب