راه های اثبات محرمیت از راه رضاع
به گزارش عطر حرم، حضرت آیت الله العظمی سیستانی فتاوی در رابطه با راه های اثبات محرمیّت از راه رضاع بیان کرده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، آیت الله سیستانی در استفتائی درباره ی « راه های اثبات محرمیّت بوسیله رضاع » پاسخ گفتند که به نقل از پایگاه اطلاع رسانی این مرجع تقلید، تقدیم علاقمندان می شود.
بنابر روایت شفقنا، متن فتاوی مطرح شده بدین شرح است:
مسأله ۱. شیر دادنی که سبب محرمیّت رضاعی می گردد، از راههای ذیل ثابت میشود:
الف. خبر دادن فرد یا افرادی که سبب یقین یا اطمینان به این امر گردد؛ همچنین هر راه عقلایی دیگری که سبب حصول اطمینان شود.
ب. شهادت دادن دو مرد عادل (بیّنه)؛
البتّه گواهی آن دو، باید با بیان کلّیه‌ی شرایط شیر دادن که در مسأله‌ی «۱۰۲» ذکر شد، همراه باشد. بنابراین، اگر فقط بگویند: «شیر خوردن به مقدار محرمیّت صورت گرفته» یا بطورمثال بگویند: «فلان فرد فرزند رضاعی فلانی است»، کافی نیست؛ مگر آنکه سبب یقین یا اطمینان به تحقّق شرایط مذکور شود.
امّا ثابت شدن شیر دادن، به شهادت دادن «یک مرد و دو زن» یا «چهار زن» که همگی عادل باشند – با توضیحی که گذشت – محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.
مسأله ۲. اگر معلوم نباشد نوزاد به مقداری که سبب محرم شدن است شیر خورده یا نه، یا این که نسبت به تحقّق شرایط محرمیّت شک یا گمان حاصل شود، آن نوزاد به کسی محرم نمیشود، هرچند رعایت احتیاط پسندیده است.
مسأله ۳. اگر مردی با وجود این که اقرار نموده زنی از محارم رضاعی اوست، با وی ازدواج کند، چنانچه احتمال عقلایی نسبت به صحیح بودن اقرار وی داده شود، ازدواج او باطل بشمار می رود و چنانچه اقرار مذکور پس از عقد ازدواج صورت گیرد و زن نیز گفتار وی را تصدیق نماید، عقد ازدواج باطل است.
بنابراین، اگر مرد با او نزدیکی نکرده، یا نزدیکی کرده، ولی در وقت نزدیکی کردن، زن میدانسته بر آن مرد حرام است، برای آن زن مهریّه ثابت نمیشود و اگر زن پس از نزدیکی بفهمد بر آن مرد حرام بوده، مرد باید مهر او را به اندازه‌ی مهر بانوانی که مثل او هستند (مهر المثل) بدهد.
گفتنی است، چنانچه فردی که اقرار به محرمیّت رضاعی نموده زن باشد نیز، حکم فوق جاری میباشد.
به اجمال، اگر مردی علیرغم این که اقرار نموده زنی از محارم رضاعی اوست، با وی ازدواج کند، چنانچه احتمال عقلایی نسبت به صحیح بودن اقرار وی داده شود، ازدواج او باطل به حساب می آید و چنانچه اقرار مذکور بعد از عقد ازدواج صورت گیرد و زن نیز گفتار وی را تصدیق نماید، عقد ازدواج باطل است. بنابراین، اگر مرد با او نزدیکی نکرده، یا نزدیکی کرده، ولی در وقت نزدیکی کردن، زن میدانسته بر آن مرد حرام است، برای آن زن مهریّه ثابت نمیشود و اگر زن بعد از نزدیکی بفهمد بر آن مرد حرام بوده، مرد باید مهر او را به اندازه‌ی مهر بانوانی که مثل او هستند (مهر المثل) بدهد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان عطرحرم در مورد این مطلب