لذت سادگی خاطرات اكران كنندگان جشنواره فیلم عمار رونمایی شد
سینماگر نمی داند چطور با مسجد ارتباط بگیرد
به گزارش عطر حرم آیین رونمایی کتاب لذت سادگی ؛ خاطرات اکران کنندگان جشنواره مردمی فیلم عمار، طی مراسمی در مسجد المهدی بهارستان، طی مراسمی برگزار گردید.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، آیین رونمایی کتاب «لذت سادگی»؛ خاطرات اکران کنندگان جشنواره مردمی فیلم عمار، طی مراسمی در مسجد المهدی بهارستان، طی مراسمی برگزار گردید.
بنابرین گزارش، در ابتدای این برنامه، حجت الاسلام ناسخیان، امام جماعت مسجد المهدی در سخنانی ضمن اشاره به شهیدان مدافع حرم؛ حامد کوچکزاده، امیررضا قاسمپور، عباس دانشگر و شهید رحیم کابلی از اکران کنندگان جشنواره عمار بیان نمود: بنده بعنوان طلبه ناچیزی که در مسجد خدمتگزار هستم، این حرکت مبارک و پیوند میان مسجد و هنر را به فال نیک میگیرم و امیدوارم که این حرکت، ادامه دار باشد. در کلمات مقام معظم رهبری، من عبارتی را دیدم که ایشان به همین دوستان جشنواره عمّار فرموده بودند که توجه سینما به مقولهی دین و آمدن این معارف داخل سینما یک حرکت بزرگ و مبارکی است.
شباهت اکران های عمار با دفاع مقدس
وی اضافه کرد: بعنوان یک طلبه شهادت میدهم که در این چند سالی که در مسجد خدمتگزاری میکنم، هم اکنون زبان روز دین، رسانه می شود بویژه در این دوران یک ساله کرونایی، برای همه این مطلب، واضح شده که باید به صورت به روز، اعتقادات و مطالب دینی را به بهترین زبان که همین زبان رسانه هست، به مردم منتقل کرد، البته آن شیوه تقدیم مسجدی که همان منبر و محراب باشد به جای خودش، اما باید اعتراف کرد که برخی از مطالب، امتحانش جز از راه رسانه شاید ممکن نباشد یا به تعبیری این طور که رسانه می تواند این مطلب را به تصویر بکشد و منتقل بکند به مخاطب، مخصوصاً مخاطب جوان، امکان دارد از جهات دیگر تبلیغاتی این چنین به کار نیاید.
حجت الاسلام ناسخیان ضمن اشاره به فعالیتهای جشنواره عمار اظهار داشت: آن اخلاصی که من بعنوان طلبه کوچک در این عزیزان دیدم، شاید بشود به حرکات خالص اوایل انقلاب و جنگ تشبیه کرد. به تعبیر برخی از بزرگان در اتاق های غیررسمی، این عزیزان جهادگر آتش به اختیار، کارهای بزرگی را رقم می زنند.
وی در ادامه ضمن اشاره به تجربه نمایش فیلم در مسجد توضیح داد: از زمانی که ما ویدیو پرژکتور و این پرده را برای اکران فیلم که در ابتدای کار بعضاً ناملموس بود و با انتقاداتی مواجه بودیم، به مسجد آوردیم، می توانم بگویم اهالی مسجد در زمینه مسائل روز و سیاسی بسیار بالاتر از قبل در جریان قرار گرفتند. من به خاطر دارم در یک اکرانی که اوایل فیلم محمد رسول الله(ص) ما در مسجد اعلام کردیم، در تالار شهرداری نزدیک هفتصد نفر آمدند که از من سؤال کردند آیا شما آن قدر در مسجد نمازگزار دارید؟ گفتم که خیر، مسجد ظرفیت این حجم از افراد را ندارد، اما همین که اعلام کردیم جمعیت زیادی آمدند. عرض بنده این است که این جمعیتی که مسجد میتواند آنها را مخاطب خودش قرار بدهد، تصور بعضی ها این گونه است که طرف می آید نماز بخواند یا دعایی بخواند و والسّلا،. اما واقعا با این اکران ها پنجرهای به روی مردم باز شد و این تجربه نخستین تجربه شخصی بنده در مسجد بود، در کنار این اکرانها خیلی از مطالب میتواند به مردم منتقل بشود و افرادی که دید و نگاهشان به مسجد امکان دارد دید کاملی نباشد را جذب مسجد بکنیم و با دین آشنا بکنیم.
ناسخیان افزود: یک فرقی که مسجد با جاهای دیگر دارد حتی حسینیه، این است که مسجد تعطیلی ندارد. شما حتی جمعه ظهر هم اینجا تشریف بیاورید نماز جماعت برگزار می گردد و هرروز حدیث خوانده میشود. مردم را باید جذب به مسجد کرد تا بدانند که مسجد فقط جای عبادت نیست، البته از مهمترین کارها عبادت در مسجد است ولی پیامبر وقتی وارد مسجد شدند در آن روایت و دیدند عدهای مشغول عبادت اند و عدهای مشغول تعلیم و تعلم هستند، رفتند سراغ گروه دوم. شیوهی به روز تعلیم و تعلم در عصر کنونی تصدیق میکند که هم اکنون چطور بچه های شما دارند درس می خوانند، دانشجویانی که در منازل شما هستند، همه اینها از راه رسانه ادامه تحصیل میدهند. پیامبر من برای تعلیم و تعلم آمدم. ان شاءلله خداوند به همه ما اخلاص و نیت پاک بدهد که این حرکت مبارک ادامه داشته باشد و مطالب دینی و اعتقادات را از این طریق به شیعیان امیرالمؤمنین منتقل بکنیم.
سینماگر هنوز نمی داند چطور با مسجد ارتباط بگیرد
در بخش بعدی این برنامه، امیر داسارگر، کارگردان فیلم سینمایی «منطقه پرواز ممنوع» در سخنانی اظهار داشت: زمانی که دوستان برای این برنامه تماس گرفتند، به دو دلیل تصمیم گرفتم خدمت شما باشم؛ یکی اسم همین مسجد بود چون می خواستم ببینم مسجدی را که هرروز از جلویش رد می شوم بیایم و ببینم داخل آن چه خبر است که الحمدلله متوجه شدم که تصادفی نیست و اوضاع خوبی دارد. دوم اینکه بالاخره اینجا مسجد هست و بنده حدود 5 الی 6 سال هست که به وسیله آثاری که در این سالها داشتم با مساله اکران های مردمی جشنواره عمار آشنا شدم و دراین زمینه جزو خوش اقبال ها بودم، با یکی دوتا از کارها توانستم با شهرها و محله های مختلفی برخورد داشته باشم و با آنها همکلام شوم و دوستان خوبی پیدا کنم. واقعا از بُعد شکرگزاری قبول کردم، تشکر از همه کسانی که در این سالها زحمت کشیدند.
وی خاطرنشان کرد: در این چند سال و در اکران های مردمی جشنواره عمار فرصتی به وجود آمد، همیشه نظرم این بود که ما زمانی که فیلم میسازیم، هم خودمان از خودمان و هم دیگران سؤال میکنند که این فیلم مقرر است از کجا پخش بشود؟ در ده سال قبل در جشنواره عمار، یک مسیری برای عرضه و اکران فیلمهای کوتاه، طی شده است. شاید کارهای خیلی کوتاه در بستر صدا و سیما پخش می شد اما هم اکنون الحمدلله یک خیال راحتی وجود دارد، یک پشتوانه وجود دارد و امکانش هست که با امنیت سراغ تولید رفت که اسمش را امنیت مخاطبین می گذارم. یعنی شما خیالتان راحت است که بالاخره یک جامعه و مخاطب پیگیری دارید که کارها به دستشان میرسد، حال بسته به کیفیت کار و شناختی که از ذائقه مخاطب داریم، رقابت وجود دارد که حتما شما هم میدانید بعضی فیلمها توانسته اند که خیلی بیشتر مخاطب جذب کنند و بعضی فیلمها خیلی کمتر. بستگی به خود اثر دارد که چقدر بتواند نظرات را جلب نماید.
داسارگر در همین باره اضافه کرد: امیدوارم که حتما این جریان گسترش پیدا کند. اتفاق خوش یمنی هم که افتاده، این است که آقای رسول احمدی، نویسنده کتاب که از دوستان عزیز بنده هستند و کار ما در مقابل ایشان به چشم نمی آید، خودشان در این حوزه ها و اکران های جشنواره عمار کار کردند، مردانگی و اخلاص زیاد میخواهد که با کمترین امکانات و شرایط مختلفی که وجود دارد، با حفظ انرژی و انگیزه، مسیر را ادامه داد. به خاطر دارم قرار بود در یک مسجدی، فیلم سینمایی اکران بشود ولی ویدیو پروژکتورشان سوخته بود و یک جمعیت 500، 600 نفری آنجا حضور داشتند و به هر حال سختی هایی هم وجود دارد. امیدوارم که این جریان روز به روز در مساجد و محافل بیشتر گسترش پیدا کند و جا بیفتد تا این آثار بتواند پیش زمینه ای برای ساختن فردای انقلاب بشود.
این فیلمساز در بخش دیگری از سخنانش عنوان کرد: سینما به هر علتی با یک سری فضاها غریبه است که یکی از آنها یا مهم ترین آنها مسجد هست یعنی چهل و دو سال که از انقلاب گذشته، من وقتی قرار می شود برای یک کاری و یک صحنه ای بخواهم وارد مسجد بشوم، نمی دانم باید چکار بکنم. ما باید این فاصله را کم نماییم تا بتوانیم بعداً در سینما تغییری ایجاد نماییم. این رفت و آمدها و بده بستان ها لحظاتی را برای ما می سازد و ما را در موقعیت هایی قرار می دهد که شاید در یک رفت و آمدهای عادی و معمولی نسبت به یک نمازگزار مسجد نمی شود پیدا کرد. امیدوارم که فیلمسازها وقتی که با موقعیت اکران روبرو میشوند حواسشان به این مورد هم باشد. به هر حال ما وارد سینما شده ایم که یک سری مسائل را که پیش از ما کمتر به آن توجه شده است به سمتش برویم. به جهت اینکه بتوانیم از پس آن بربیاییم و خیلی دلچسب و جذاب مخصوصاً برای نسل جدید به تصویر بکشیم احتیاج به یک سری نشست و برخواست هایی وجود دارد تا این اتفاق به نحو بهتری بیافتد.
«لذت سادگی» می تواند الهام بخش ایده های جدید باشد
در بخش بعدی این مراسم، رسول احمدی از نویسندگان کتاب «لذت سادگی» در ارتباطی اسکایپی اظهار داشت: من هم اکنون از مسجدی که که نخستین بار خودم سال 89 آغاز به اکران فیلمهای جشنواره عمار کردم، صحبت می کنم. این اکران ها و فعالیتهای فرهنگی، دغدغ های شد که این تجربه ها که یک جایی ثبت بشود، به همین خاطر ایده کتاب عنوان شد.
احمدی اظهار داشت: کتاب «لذت سادگی»، در واقع یک جور توصیف است، توصیفی دربارهی اینکه چطور اکران های مردمی جشنواره عمار اتفاق می افتد. یعنی مجموعه خاطرات و تجربیات ثبت شده است. خود همین کتاب میتواند یک منبع باشد برای کسانی مثل اکران کنندگان و الهام بخش ایده های جدیدی جهت بررسی الگوهای کارهایی مانند ارتباط با مخاطب برای پژوهشگران و کسانی که کار آکادمیک انجام می دهند، باشد. زمانی که این خاطرات را جمع آوری می کردیم همزمان شد با کاری که برای پایاننامه دانشگاه عرضه میدادم و تلاش کردم با دسته بندی همین مطالبی که از اکران کننده ها گفته بودم، شامل انگیزه هایشان، روشهایی که برای جذب مخاطب انجام میدهند و اینکه چه کارهایی انجام میدادند، پایان نامه ام را عرضه دهم. این سبب شد که به سمت سؤالات مختلفی که در ذهنم به وجود آمده بود بروم و به این مواردی که گفته شد بپردازم.
اکران های عمار، بازی 120ساله سینمای ایران را به هم زد
در ادامه این مراسم، سعید مستغاثی، نویسنده و منتقد سینما طی ارتباطی اسکایپی در سخنانی اظهار داشت: اکرانهای مردمی جشنواره عمّار، یک بازی طراحی شده 120ساله برای سینمای ایران را به هم زد. در مطلبی که در کتابم هم نوشتم، اشاره نمود. سینما طراحی شده بود که هویت دینی و ملی این مملکت را بزند. هدف سینما از ورودش به کشور توسط فراماسونرها و درباری ها به این کشور که در کتاب «حکایت سینماتوگراف» مفصلا به آن پرداختم، این بود که هویت مردم را تغییر دهند. همان چیزی امام خمینی(ره) هم پس از ورودشان در بهشت زهرا گفتند که سینمای ما، مرکز فحشا شده است. اکران مردمی جشنواره عمّار از دو لحاظ این بازی را به هم زد. یکی اینکه آن حالت لاکچری و طراحی ای که سینما را محدود به یک طبقه خاص و شبه روشنفکرها عنوان می کرد، به هم زد و سینما را به روستاها، مساجد، مدارس و... برد. دومین مساله هم اینکه برخلاف آن سینمایی که می خواست مردم را غافل کند از دغدغه ها و باورهایشان و مشغول کند به یک سری زرق وبرق ها و روابط غیردینی و غیراخلاقی، این سینمای عماری آمد دغدغه مردم را گفت و سینمایی بود که برای مردم بود، چیزی که شعارآرزوی تمام سینماهای دنیاست، هالیوود، بالیوود و... همه ادعا دارند که ما مردمی ترین سینما هستیم، ولی هیچ کدام نمیتوانند ادعا کنند که در آن زوایای پنهان روستاها و نقاط دورافتاده رفتند، ضمن اینکه همه با بلیط ها و اکران های گران و لابی های سرمایه داری هستند، از این جهات، جشنواره عمّار بخصوص اکرانهای مردمی آن، این بازی را به هم زد و این خیلی نکته مثبتی است و انشاءلله که بتواند ادامه پیدا کند.
نماز جماعت روی سن سینما
در همین کتاب «لذت سادگی»، می بینیم که در سن سینما، نماز جماعت برگزار می شود، بعد فیلم اکران می شود، این چیزی است که عده ای نمیخواستند اتفاق بیافتد و میخواستند دین از زندگی مردم کنار برود، امّا جشنواره عمّار این کار را میکند. در اعتکاف، مسجد و... فیلم اکران می شود، اینها اتفاق های عجیب وغریبی است که واقعا نمیخواستند اتفاق بیافتد و طراحی های 100ساله انجام داده بودند تا ذهن مردم را به سمت سینمای رایج خودشان منحرف کنند.
نکته دیگر این است که جهادگرهای عمّاری که خیلی زحمت میکشند، از این موقعیت استفاده کنند و حواسشان باید خیلی جمع باشد، سینما، جای غفلت کردن هست، شهید آوینی به صراحت گفته که ماهیت سینما، غفلت است، نباید اعتماد مردم مساجد، روستاها و جاهای دورافتاده که به خاطر انحرافات به سینما نمی رفتند ولی به خاطر اعتماد به جشنواره عمار، در اکران فیلمها حاضر می شوند، ضایع کرد، نباید فیلم هایی نشان داد که مثل همان آثار سینمای قبل باشد، همه هم ّ و غم کانون های سلطه، نفوذ در چنین جاها و جشنواره هایی است که در آن انحراف ایجاد کنند.
وی خاطرنشان کرد: جشنواره عمّار اتفاق های مهمی را میتواند رقم بزند. بنده هم افتخار این را داشتم که چندین دوره داور این جشنواره باشم و در جاهای مختلف فیلمهای عماری را دیدم. متأسفانه در یک جاهایی می دیدیم که تکنیک بر محتوا میچربد، همان چیزی که شهید آوینی از آن با عنوان «حجاب تکنیک» یاد می کند. فیلمسازان باید حواستان باشد، عده ای از بیرون، تحریک میکنند که شما تکنیک و سینما ندارید، نباید گول این حرف ها را خورد. بعنوان کسی که 30-35سال در سینما حضور دارم قاطعانه اعلام میکنم که جشنواره عمّار به لحاظ تکنیک حتی دهها مرتبه بالاتر از امثال برخی جشنواره هاست، در واقع نود درصد این جشنواره ها اصلاً سینما نیست و با سینما نسبتی ندارد اما جشنواره عمار نود درصد فیلمهایش سینماست. این خیلی مهم می باشد و نباید گول برخی را خورد، شبه روشنفکراها کارشان فقط شعار دادن است.
مستغاثی با خطاب قرار دادن فیلمسازان عماری تصریح کرد: شما باید کار خودتان را بکنید و به دغدغه های مردم و ارزشها بپردازید. در سینمای ما صد سال است که ارزشهای مردم و آن افتخارات، شهدا و نقاط عطف تاریخی و باورها و دغدغه های صد سال است سانسور میشود و شما اینها را به سینما می آورید، این مساله، کم موهبتی نیست ولی باید مواظب این غفلت های سینما باشید.
شهیدی که از کار فرهنگی خسته نمی شد
در بخش انتهایی این مراسم، همسر شهید مدافع حرم حامد کوچک زاده که از اکران کنندگان جشنواره عمار بودند، در سخنانی اظهار داشت: درباره شهید کوچک زاده صحبت زیاد شده است ولی احساس می کنم اگر به بُعد فرهنگی شهید بپردازم، بهتر است. آقا حامد را بیشتر از اینکه یک آدم نظامی در شهر بشناسند، بعنوان یک آدم فرهنگی میشناختند. یعنی شاید خیلیها پس از شهادت ایشان متوجه شدند که ایشان یک آدم نظامی هم بوده است. سر او درد میکرد به جهت اینکه کار فرهنگی شامل برگزاری مراسمات مذهبی گرفته تا نمایشگاه کتاب و هرکاری که از دستش برمی آمد، انجام بدهد. یکی از این کارها هم اکران آثار جشنواره عمّار بود.
خانم روزافزای خاطرنشان کرد: یکی از مسائلی که سبب شد شهید کوچک زاده خیلی مشتاق به این قضیه باشد، به این خاطر بود که احساس میکرد که با انجام این کار گره از مشکلی باز میکرد و یا دغدغه ای گفته میشود. دربارهی جشنواره عمّار تلاش میکرد در مساجد شهرستانهای اطراف خودمان اکران مردمی داشته باشد. یادم می آید که اجتماع های کوچکی داشت که فیلمها را اکران و نقدوبررسی میکردند. شهید، روزهایی که این کارها را انجام میداد حال بسیار بهتری داشت و هیچگاه از کار فرهنگی، احساس خستگی نداشت. پس از شهادتش دفتر خاطراتش را که مرور میکردم، صفحه ای نیست که این را عنوان نکرده باشد که امروز هم گذشت و ما کاری از پیش نبردیم آن قدر این بحث فرهنگی برایش اهمیت داشت. چقدر خوب است که این آدم که همیشه دغدغه فرهنگی داشت، به این شکل از دنیا رفت.
وی در ادامه سخنانش اشاره کرد: شهید کوچک زاده، آن قدر آدم متواضعی بود که کمتر پیش می آمد که حرف از شهادت بزند و می اظهار داشت که من لیاقت شهادت را ندارم اما هیچگاه پیش نمی آمد که به من بگوید که دعا کن که من شهید بشوم. بیشتر دوست داشت زندگی پرکار، پرشور و با فعالیت زیاد داشته باشد. شهید کوچک زاده در 4 دیماه 94 به سوریه اعزام شد و در 12 بهمن 94 به شهادت نایل شد که ماجرای شهادتش هم برمیگردد به آزادسازی نبل والزهرا که در همان عملیات آزادسازی بود که ایشان به شهادت رسید.
خانم روزافزای خاطرنشان کرد: در آخر می خواهم جمله ای از خود شهید بگویم، همیشه دیدگاه و نظر ایشان در ارتباط با کارهای فرهنگی این بود که شما وقتی کاری را انجام میدهید باید تصور کنید که تنها هستید و همه روبهروی شما هستند.
بنابرین گزارش، در بخش پایانی این مراسم، با حضور نمازگزاران مسجد المهدی(عج)، از تابلوی یادبود کتاب «لذت سادگی» رونمایی گردید.
لازم به ذکر است کتاب «لذت سادگی» در 232صفحه، شمارگان 1000نسخه و قیمت 27هزار تومان توسط انتشارات «راه یار» انتشار یافته است و علاقمندان جهت تهیه این کتاب ها علاوه بر کتاب فروشی ها می توانند به صفحات مجازی این ناشر به نشانی @raheyarpub و یا سایتvaketab.ir رجوع کنند.
منبع: atreharam.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب