بهار مهربانی، نیایش رمضان به قلم سید محمدباقر علم الهدی ۱۵ ؛
راضی بودن به قضای الهی خواسته مهم مومن از پروردگار است
عطر حرم: انسان همیشه باید خودرا وابسته به خدا ببیند و بداند که در مقابل خدا فقر محض و خداوند غنی مطلق است و یقین داشته باشد که خدا هیچ گاه به بندگانش ظلم نمی کند چونکه او خیر محض است.
خبرگزاری مهر – گروه دین و آئین: یکی از دعاهایی که به خواندن آن پس از هر نماز واجب در ماه مبارک رمضان سفارش شده است، دعایی است که با جمله «اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» شروع می شود. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده هر که این دعا را در ماه رمضان پس از هر نماز واجب بخواند، گناهان او تا روز قیامت آمرزیده شود.
این دعا توسط حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران شرح داده شده است و امروز در دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان با اشاره به فرازی از این دعا که می فرماید «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» که درباره اهمیت غمگساری و رفع مشکلات مردم مطالبی تقدیم میهمانان ماه ضیافت الهی می شود:
اهل بیت (ع) آنچه را که خدا برای آنان مصلحت بداند بدان خرسند می شوند و هیچ گاه برای پروردگار تعیین تکلیف نمی کنند برای همین زمانی که می گویند «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» راه هر غم دیده ای را وسیع و راهش را گشاده قرار ده، برای آنست که مسیر در پیش گام مؤمن همیشه شود.
پروردگار می فرماید انسان تو خودت را وابسته خدا ببین و بدان که در مقابل حضرت اله فقیر محض و خداوند غنی مطلق است و بدان که خدا هیچ گاه به بندگانش ظلم نمی کند چونکه او خیر محض است؛ بدین سبب سختی و مشکلاتی که انسان به آن گرفتار می شود و یا نعمتی از او گرفته می شود همه مصلحت الهی است و آدمی نباید گمان کند زمانی که پروردگار به انسان لطف و عنایت کرد او را مورد اکرام ویژه قرار داده و وقتی راه ها را به رویش بست مورد استهزاء و خشم باری تعالی قرار گرفته است هیچ گاه چنین نیست چونکه همه این امور امتحان و آزمایش است.
انسان در این دنیا با همین دادن ها و ندادن ها امتحان می شود و کسی که به مقام شکر و رضا رسیده باشد در هر حالتی خدا را شکرگزار خواهد بود برای همین زمانی که پیامبر (ص) می فرمایند «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» معنای دقیق تر آن این است که بارالها؛ چنان سطح فکری بالایی به مردم ده و آنگونه آنان را بر سر سفره رضای خود میهمان کن که دیگر چیزی را سختی و دشواری نبینند.
آیا سختی بالاتر از این هست که نوزاد شش ماهه ای بر بالای دستان باشد و تیری سه شعبه گردن او را از تن جدا کند و در همان حال پدر گرامی شأن بفرمایند تحمل این مصیبت بر من آسان است برای اینکه در مقابل دیدگان پروردگار این مصیبت بر من وارد شد و حضرت حق مصلحت مرا چنین می بیند و من نیز راضی به قضای الهی هستم. بدین سبب معنای عرفانی این فراز از دعا آنست که انسان به مقامی برسد که دیگر هیچ چیزی را سختی و دشواری نبیند.
این دعا ظاهری دارد که سالک الی الله با خواندن آن خواهان رفع غم و اندوه از ستم دیدگان است اما اگر یک لایه از ظاهر آن برداریم می بینیم که این کرب بر اثر ضعف ایمان برای انسان ها ایجاد می شود برای همین حضرت برای مردم دعا می کنند تا ایمان آنان تقویت شده و بالا برود تا هر چیزی را در عالم هستی مشاهده می کنند خیر محض ببینند و راضی به مقدرات و مصلحت الهی باشند. با این نگاه است که تحمل مصائب و مشکلات بر انسان راحت می شود.
خدای متعال می فرماید من انسان را با مقداری از ترس، گرسنگی، نقص در اموال و … امتحان می کنم؛ خوشبخت و سعادتمند کسی که در مصائب و مشکلات دل به خدا ببندد و صبور باشد تنها کسانی می توانند صابر باشند که در برخورد با مشکلات خودرا نبازند و همیشه بدانند که زیر سایه رحمت الهی قرار دارند؛ بدین سبب معنای عرفانی این دعا آنست که از خداوند درخواست نماییم تا ایمان ما انسان ها را بالا ببرد و چیزی را در عالم سختی و دشواری نبینیم.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب