عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان مطرح كرد:
امام علی(ع) الگوی آزادگی و از خودگذشتگی
به گزارش عطر حرم لرستان عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان از امام علی(ع) بعنوان الگوی آزادی، آزادگی و ازخودگذشتگی یاد کرد و اظهار داشت: یکی از رمزهای موفقیت امام علی(ع) نوع نگاه ایشان به خلافت بود که به آن بصورت وسیله و ابزاری برای خدمت رسانی به مردم توجه میکرد که این نوع نگاه در عصر حاضر میتواند الگوی مناسبی برای تقویت همدلی و همزبانی در جامعه اسلامی باشد.
مجتبی گراوند در گفت و گو با ایسنا، از امام علی(ع) بعنوان الگوی آزادی، آزادگی و از خودگذشتگی یاد کرد و اظهار داشت: امام علی(ع) پس از رحلت نبی مکرم اسلام رهبری و امامت مردم را برعهده گرفت و اهتمام کرد که زمینه های رشد فکری و علمی مردم را فراهم نماید تا بتوانند به معرفت والایی دست پیدا کرده و سرنوشت شان را خودشان به دست بگیرند.
وی ادامه داد: امام علی(ع) در جهت این هدف در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی فعال بوده و دست به اقداماتی زدند که به نفع جامعه باشد.
این مدرس دانشگاه لرستان با اعلان اینکه در صورت عدم همکاری امام علی(ع) با خلفا نه فقط جامعه رو به پیشرفت نمی رفت چه بسا گرفتار اختلاف و دودستگی هم میشد، افزود: امام علی(ع) رسالت و وظیفه خودرا صرف به دست گرفتن حکومت و رهبری سیاسی بر مردم نمیدانسته اند بلکه مقام امامت را مقامی کاملاً انتصابی میدانستند که در صورت عدم پذیرش عمومی جنبه ریاست عامه را پیدا می کرد وگرنه همچنان مرجعیت دینی خودرا حفظ نموده و در جهت هدایت مردم اقدامات خودرا ولو در صورت مخالفت نظام حاکم انجام میداد.
گراوند افزود: در حقیقت یکی از رمزهای موفقیت امام علی(ع) همین نوع نگاه ایشان به خلافت بود که به آن بصورت وسیله و ابزاری برای خدمت رسانی به مردم توجه میکرد که این نوع نگاه در عصر حاضر میتواند الگوی مناسبی برای تقویت همدلی و همزبانی در جامعه اسلامی باشد.
این مدرس دانشگاه با اعلان اینکه امام علی(ع) بعنوان مبلغ احکام الهی با سوق دادن انسان ها به طرف علم و دانش، از مردم می خواهد همان گونه که از اموال خود انفاق میکنند، علم خودرا به گفت و گو و تبادل آرا بگذارند و به استقبال آرا مختلف بروند تا قدرت تشخیص پیدا کنند، افزود: از منظر امام علی(ع) درصورتی انسان میتواند به کسب علم و فضایل اخلاقی دست پیدا کند که در جامعه آزادی اندیشه ها و رهایی از قیود بردگی به تمام معنا وجود داشته باشد.
وی با اعلان اینکه در زندگی امام علی(ع) خصوصاً دوران امامت ایشان چند موضوع مطرح است که بررسی موضع گیری امام در مقابل مطالبی همچون بحث سقیفه بنی ساعده و چگونگی انتخاب ابوبکر به خلافت، موضع امام در مقابل پیشنهاد خلافت به عثمان و همین طور برخورد امام با ناکثین، مارقین و نقش آن حضرت در ایجاد همدلی و همزبانی در جامعه اسلامی حائز اهمیت می باشد، اظهار نمود: هنگامی که امام علی(ع) به همراه عده ای از بنی هاشم مشغول غسل و کفن پیامبر(ص) بودند؛ خبر آوردند که مهاجر و انصار در سقیفه با ابوبکر بعنوان خلیفه بیعت کرده اند. بنی هاشم حاضر به پذیرفتن این مساله نبودند و عباس اظهار داشت: سوگند به خدای کعبه که کار خودشان را کردند عقبه بن ربیعه عموی امام علی(ع) با اصرار بر حق عشیره خود و افضل بودن خویشاوند نزدیک پیامبر(ص) به امر خلافت حاضر به بیعت با ابوبکر نبود ولی امام علی(ع) با آنکه خلافت را حق شرعی و قانونی خود میداند وارد این فضا نمیشود و حتی عقبه بن ربیعه را از اختلاف و دودستگی بین مسلمانان برحذر می دارد.
وی با اعلان اینکه امام علی(ع) با سیاست اتحاد ـ انتقاد به خاطر وحدت اسلام و مسلمین با خلفا همکاری میکند، اضافه کرد: امام علی(ع) بعد از بیعت با ابوبکر صادقانه افکار و عقایدش را در خدمت اسلام و مسلمین قرار می دهد و هر وقت خلیفه از ایشان مشاوره میخواهد چه در امور نظامی و چه سیاسی و قضایی مانند مشاوری امین نظر خودرا مطرح می کند که از نمونه های مشاوره ابوبکر با امام علی(ع) در منابع فراوان ذکر شده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان افزود: پس از ابوبکر، عمر که مجموعه ای از خشونت و سخت گیری و اشتباه و پوزش طلبی است زمام امور را به دست میگیرد امام علی(ع) با آنکه موافق خلافت ایشان نیست اما از همکاری با او چاره ای نمیبیند و با او همچون ابوبکر برخوردی مناسب و گشاده در پیش میگیرد و همیشه میکوشد حقیقت داوری و رای صواب خودرا در اختیار خلیفه قرار بدهد تا مردم به راهی که به مصلحت شان است هدایت شوند، چونکه اگر امام علی(ع) دست به این کار نمیزد مردم همیشه به بیچارگی گرفتار و پای بند آراء نابجا میگردیدند.
وی ادامه داد: بیعت مردم با امام علی(ع) بصورت کاملاً آزاد و در ملأ عام صورت گرفت نه مانند خلیفه اول به قریشی بودن و حسب و نسب خود استدلال کرد و نه مانند عمر با سفارش خلیفه قبلی روی کار آمد و نه مانند عثمان برمبنای شورای شش نفره برگزیده شد بلکه بیعت با ایشان عمومی و در مسجد بود.
این مدرس دانشگاه لرستان افزود: امام علی(ع) در نهج البلاغه در ارتباط با بیعت مردم می فرماید: «مردم در روز بیعت به طرفم هجوم آوردند و همچون گله گوسفند اطرافم را احاطه کرده و دستم را برای بیعت به طرف خود میکشیدند تا آنجا که از دوشم افتاد و بند کفشم پاره شد و افراد ضعیف و همین طور امام حسن و امام حسین(ع) زیر دست و پا لگدمال میشدند خشنودی مردم در آن روز تا حدی بود که دختران بدون نقاب وارد صحنه بیعت شده بودند. ایشان در ابتدا خلافت را قبول نمیکنند و می فرمایند: بروید و با هر کس دیگری بیعت کنید و با هر کس بعنوان خلیفه بیعت کردید من هم بیعت می کنم و مخالفتی ندارم ولی مردم اصرار بر خلافت ایشان دارند و می گویند کسی شایسته تر از شما برای خلافت سراغ نداریم زمانی هم که خلافت را پذیرفتند فرمودند از سرزنش هیچ سرزنش کننده ای ترس ندارند و برمبنای سنت پیامبر(ص) و آنچه خود میدانند رفتار میکنند».
گراوند با اشاره به حوادثی که پس از به حکومت رسیدن امام علی(ع) رخ داد همچون جنگ جمل، جریان ناکثین، مارقین و خوارج، اقدامات طلحه و زبیر و... اظهار داشت: امام علی(ع) وظیفه خود می دانست که حق و حقیقت را برای مردم و کارگزارانش روشن کند اگر میپذیرفتند که چه بهتر و اگر نمیخواستند به راه هدایت راهنمایی شوند تا زمانیکه آزادی آنها به اجتماع ضربه ای نمی زد، آنها را آزاد میگذاشت.
وی ادامه داد: امام در مقابل خوارج ابتدا تلاش می کند با دلیل و منطق آنها را به اشتباه خود آگاه کند و حتی زمانی که معترض مسلمانان نشده بودند امام سهم آنها را از بیت امال و غنائم مانند دیگر مسلمانان پرداخت میکند ولی از زمانی که موجب فتنه و شکاف در میان مسلمانان شدند امام با آنها برخورد جدی کرد و در نهروان ضربه سنگینی بر آنها وارد ساخت که همه اینها نشان از احترام و ارج گذاشتن به آزادی فرد و اجتماعی است.
این استاد دانشگاه افزود: امام علی(ع) در هر اقدامی که انجام میدادند با یارانش مشورت می کردند و پیش از شروع جنگ با طرف مقابل اتمام حجت میکردند که همه اینها در جهت هدف والای ایشان بودند که به حکومت بعنوان ابزاری برای خدمت رسانی به خلق خدا توجه می کردند و هدف ایشان همدلی و همزبانی و وحدت و یکپارچگی در بین امت پیامبر(ص) بوده است.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان عطرحرم در مورد این مطلب