در برنامه سوفیا تشریح شد؛
ظهور امام زمان (عج) و مسئله آرمان گرایی در تفکر شیعی
به گزارش عطر حرم، استاد دانشگاه تهران اظهار داشت: آرمان گرایی در تفکر اسلامی و اندیشه شیعی، در مسئله ظهور حضرت ولی عصر (عج) تجمیع شده است.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، در برنامه هفته گذشته برنامه سوفیا که ویژه برنامه ای به مناسبت نیمه شعبان بود به موضوع «مهدویت و امید» پرداخته شد.
سیدمهدی ساداتی نژاد عضو هئیت علمی دانشگاه تهران در ابتدای برنامه با اشاره به اینکه خداوند در وجود انسان گرایش و امیالی قرار داده است که بایستی مابه ازایی در بیرون داشته باشد، اظهار داشت: اگر انسان احساس تشنگی کند، بطور قطع باید آبی وجود داشته باشد تا این میل را جواب گوید. همین طور مسائل و زیبایی هایی که در ذات انسان است، بطور قطع در بیرون از درونیاتِ انسان وجود دارد والا این امیال به خلاف غرض معنا می شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه پروردگار عالم حکیم است و نظام هستی را برمبنای یکسری مسائل طراحی نموده است، اظهار داشت: یکی از این امیال آرمان خواهی و آرمان گرایی است و پس انسان وضعیت موجود خودرا ایده آل ندیده و همیشه فراتر از وضعیت موجود درپی یک آرمان است.
ساداتی نژاد اشاره کرد: این آرمان باید نوعی از بلوغ و کمال را همراه خود داشته باشد و این وضعیت در تاریخ زندگی بشر سبب پیشرفت هایی بوده است؛ هرچند بشر گاه در این آرمان خواهی گرفتار اشتباه می شود و مسائلی را به عنوان آرمان طلب می کند که غلط باشد. بطور کلی نفس آرمان خواهی و آرمان گرایی در همه انسان ها و ادیان الهی و غیر الهی وجود دارد و با بررسی آن می بینیم پیروانِ آن، به وضعیتی ایده آل و مطلوب امید بسته اند و بدین جهت آرمان گرایی و آرمان خواهی در اسلام، به نحو کامل ترسیم شده است.
وی با این مقدمه به عصر ظهور و شکل گیری یک مدینه فاضله اشاره نمود و اضافه کرد: در عصر اندیشمندان یونان باستان و تفکرات افلاطون، سقراط و ارسطو و نیز فلاسفه دوران جدید یک آرمان شهر را شاهد می باشیم که همگی این بزرگان با اسامی مختلف از چنین آرمان شهری سخن به میان آورده اند و پس برای همه انسان ها نوعی امید به آینده وجود دارد و می توان گفت بشر به چیزی که دارد راضی نیست.
ساداتی نژاد اشاره کرد: همه انسان ها معتقدند باید چیزی بهتر از آینده ای که پیش رو دارند را ترسیم نمایند و چنین آرمان گرایی در تفکر اسلامی و اندیشه شیعی، در مسئله ظهور حضرت ولی عصر (عج) تجمیع شده است.
این استاد دانشگاه در مصاحبه با رادیو گفت و گو چنین آرمان خواهی را سبب معنادار شدن زندگی و امید به آینده تفسیر کرد و اضافه کرد: امروز مسئله معنای زندگی نیز در زمینه فلسفه مطرح است و یکی از مسائلی که بصورت جدی در زندگی امروز بشر وجود دارد، تهی شدن زندگی از معناست. در این جهت اندیشه زندگیِ خالی از معنا مسئله ای است که بسیاری فلاسفه بدان پرداخته اند و پس آرمان شهری و امید به آینده، نوعی تزریق معنا به زندگی خواهد بود.
ساداتی نژاد افزود: این تفکر، آورده ای است که چشم انسان مؤمن و مسلمان را به آینده ای درخشان روشن می سازد و همه را به یک موقعیت آرمانی بشارت می دهد.
در ادامه برنامه فاطمه میررحیمی، پژوهشگر حوزه الهیات با اشاره به تفاوتی که میان امید و آرزو وجود دارد و گاه این دو واژه معنایی نزدیک به هم پیدا می کنند، اظهار داشت: آرزو آن خواسته ای است که ما در آینده بدان نیاز داریم ولی لزوماً احتمال برآورده شدنش وجود ندارد. اما امید یک نیازِ فطری در انسان است که باور به احتمالِ وقوعِ آرزو را همراه خود دارد و از این مسیر وارد ساحتِ شناخت مسئله می شویم که در کنار ساحت عواطف و احساسات قرار می گیرد.
این پژوهشگر حوزه الهیات اضافه کرد: اگر قواعد و شواهد و شرایط را آماده سازیم، امیدی که آرزو می نماییم در آینده محقق شود را پیش می اندازیم.
میررحیمی همین طور به دو گونه معنا شناسیِ الهیات کلاسیک و جدید اشاره و افزود: در این دو گونه واژگان را بصورت انفعالی و فعال معنا می کنیم؛ دراین زمینه شکر انفعالی و گاه فعال معنا می شود و مقوله صبر و دعا و امید نیز به همین صورت خواهد بود. در این جهت گاه شکر را به سانِ قلیاناتِ درونی معنا می نماییم که همراه با رضایت قلبی است و یا اینکه استفاده صحیحِ هر چیز در جای خودرا به عنوان شکر در نظر می گیریم.
این پژوهشگر حوزه الهیات مفهوم صبر را نیز برمبنای انفعالی و شکیبایی تعبیر کرد و اظهار داشت: امید نیز همچنین است؛ بطورمثال باور به وقوع یک آرزو در آینده نیازمندِ تهیه شرایط و مقدمات است و شواهدی را نیز باید در نظر بگیریم تا بتوانیم وارد عرصه امید شویم.
میررحیمی افزود: وقتی انسان در ساحت عمل فعال می شود، به صورتی در امور و پروژه های الهی ورود می یابد. خداوند نیز در قرآن همراهی ما را در پروژه های کلان در نظر دارد و چنین همراهی را در طول تاریخ زندگی بشریت، از ما خواسته است.
وی این مسئله را با استناد به آیات قرآن به صورتِ کمکِ انسان به خداوند تفسیر کرد و اظهار داشت: خداوند پروژه ای را تدارک دیده است و انسان در این پروژه با خداوند همراه می شود و حضور پیدا می کند؛ در ادامه خداوند معیت های مختلف را به انسان می چشاند.
میررحیمی در مصاحبه با رادیو گفت و گو اشاره کرد: انسان در عرصه امید و انتظار باید فعالانه عمل کند تا امید به آرزو تبدیل نشود؛ چنان چه آرزو یک خواست مبهم است ولی امید یک خواست نیک و خیر است که همه افراد تعاریفی برای آن دارند و در همین راستا نیز اقدام نموده و امورات زندگی خودرا جلوی می برند. بدین جهت امید بدان معناست که گویی انسان در ریسمانی چنگ بیاندازند و خواسته خودرا به حالِ امروز و الان نزدیک سازد و در حقیقت مشارکتی فعالانه داشته باشد و انتظار در این جهت بدین معناست که انسان باید بتواند آینده را درحال و الان، محقق کند.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب