در آزمون های سخت الهی، وظیفه ما چیست؟
به گزارش عطر حرم، امتحانات الهی پیوسته دشوارتر می شوند و هر فرد، بسته به موقعیت و ظرفیت خود، در مقابل این آزمون ها مسئول است؛ جامعه آزموده نمی گردد، افرادند که امتحان می شوند. در این راه، تنها با درس گرفتن از گذشته، اصلاح ضعف ها و اعتماد کامل به خداست که می توان ایستادگی کرد. زمانی که از تمامی جا ناامید شویم و فقط به خدا تکیه نماییم، آنگاه وعده الهی محقق می شود: «أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ».
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مرحوم علامه مصباح یزدی در یکی از جلسات اخلاق به مبحث «تکلیف انسان در آزمون های الهی» اشاره کردند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
بنابر روایت حوزه، سنت الهی بر امتحان است و هر روز این امتحانات پیچیده تر خواهند شد؛ ازاین رو باید منتظر آزمون های سخت تری باشیم. در چنین شرایطی، وظیفه هر یک از ما چیست؟
شرایط مختلف اجتماعی تکالیفی را برای جامعه بوجود می آورد که این تکالیف در نهایت به تکالیف فردی تبدیل می شوند، چونکه جامعه وجود حقیقی مستقلی از افراد ندارد.
بر همین اساس، هر امتحان یا تکلیفی که برای یک جامعه پیش می آید، در حقیقت امتحان و تکلیف برای افراد آن جامعه است.
با توجه به این که افراد از نظر فهم، شناخت، مراتب ایمان، موقعیت اجتماعی و برخورداری از امکانات متفاوت هستند، هر یک از آنها وظایف خاصی خواهند داشت.
* درس گرفتن از گذشته و تقویت نقاط قوت
بدون شک، این سختی ها و دشواری ها در آینده هم برای ما تکرار خواهد شد و ما باید از تجربیات گذشته برای آینده استفاده نماییم. باید نقاط ضعفمان را شناسایی و اصلاح نماییم و نقاط قوت را تقویت نماییم.
تجربه ای که این فراز و نشیب ها به ما آموخته و قرآن هم آنرا تأیید می فرماید این است که شرایط جامعه به قدری تغییر و نوسان پیدا می کند که گاهی حتی مؤمنان خاص هم مشرف به یأس و ناامیدی می شوند.
قرآن کریم می فرماید: «حَتَّی إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُواْ؛ تا آنگاه که رسولان ناامید شدند، و (مردم) گمان کردند که به آنان دروغ گفته شده است.» (یوسف، ۱۱۰).
همچنین در آیه دیگری خطاب به پیامبر (ص) و یارانش آمده است: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِکُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِکُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّی یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَی نَصْرُ اللّهِ» (بقره، ۲۱۴).
این آیه می فرماید: آیا گمان می کنید صرفا با ادعای ایمان، کار تمام شده است؟! تمام سختی هایی که به پیشینیان رسیده، به شما هم خواهد رسید، تا جایی که متزلزل می شوید و می گویید: «پس خدا کی ما را یاری خواهد کرد؟» زمانی که کار به اینجا رسید، آن زمان است که می فرماید: «أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ؛ آگاه باشید، یاریِ خدا نزدیک است!» (بقره، ۲۱۴).
ما هم باید توجه داشته باشیم که در پیش رو، امتحانات و آزمون هایی داریم که ما را هم به چنین موقعیت هایی خواهد رساند؛ شرایط به قدری زیر و رو می شود و ما را به جایی می رساند که فریادمان بلند می شود: «مَتَی نَصْرُ اللّهِ؟!»
زمانی که امیدمان از تمامی جا قطع شد و چشم امید به چیزی غیر از خدا نداشتیم، به نیروی خودمان، به فکر و پولمان، و به قدرت و تجربه مان نبالیدیم و از تمامی چیز قطع امید کردیم، آنگاه خدا می گوید: «أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ».
* اعتماد کامل به خدا سرچشمه پیروزی
اگر کسانی بتوانند از ابتدا تمرین کنند که به چیزی غیر از خدا اعتماد نکنند، برای چنین کسانی همیشه «إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِیبٌ» خواهد بود.
اشکال کار ما این است که در «ایمان، معرفت و اعتمادمان به خدا» ضعف داریم. به زبان می گوییم که رزق و روزی ما دست خداست، اما در دل می گوییم باید برای روز مبادا پول را نگه داریم! پس خدا کجاست؟!
باید تلاش نماییم در هر حالی به شکلی باشیم که به هیچ چیز غیر از خدا اعتماد نداشته باشیم.
البته خداوند وظایفی را برای ما قرار داده که باید آنها را انجام دهیم؛ باید شبانه روز تلاش نماییم. اما نباید فراموش نماییم که خداوند می فرماید زمانی که مؤمنان از تمامی جا ناامید شدند، ما ملائکه را برای کمکشان فرستادیم.
اما مبادا تصور کنید که ملائکه مؤمنان را پیروز می کنند؛ بلکه «وَمَا جَعَلَهُ اللّهُ إِلاَّ بُشْرَی لَکُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُکُم؛ ولی اینها را خداوند فقط بشارت، و برای اطمینان خاطر شما قرار داده» (آل عمران، ۱۲۶).
یعنی فرشته ها را فرستادیم تا شما آرامش پیدا کنید؛ [لذا در ادامه می فرماید: ] «وَمَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِندِ اللّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ» (آل عمران، ۱۲۶). ش
منبع: بیانات مرحوم علامه مصباح یزدی، ۱۳۹۰/۱۲/۲۲
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان عطرحرم در مورد این مطلب