ظهور آخرالزمانی مسیح(ع) بزرگترین انقلاب فرهنگی تاریخ الگوی زهد مثبت
عطر حرم: سیره عیسی مسیح (ع) در دوران حیات زمینی اش، عالی ترین الگوی زهد مثبت و مجاهدت اخلاقی است در حالیکه دنیاطلبی و اشرافیت مذهبی در بین برخی احبار و روحانیون بنی اسرائیل رخنه کرده بود.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، عیسی بن مریم (ع) شخصیتی است که ولادت، زندگی و فرجام بخش اول رسالتش، سرشار از آیات الهی و خرق عادت بوده است. خلقت ایشان بدون دخالت پدر، در نگاه قرآن کریم، همچون خلقت حضرت آدم (ع) است که با فرمان «کُن» (باش) موجودیت یافت.
این شروع اعجازآمیز، پیامی روشن برای مادی گرایان آن عصر بود تا دریابند که عالم ماده، تحت سیطره اراده ای برتر است. مریم عذرا (س) که خود بانویی برگزیده و سیده زنان عصر خویش بود، با دریافت این امانت الهی، بستری برای ظهور پیامبری شد که از همان گهواره، به بندگی خدا و رسالت خویش شهادت داد.
سیره عیسی مسیح (ع) در دوران حیات زمینی اش، عالی ترین الگوی «زهد مثبت» و «مجاهدت اخلاقی» است. در حالیکه دنیاطلبی و اشرافیت مذهبی در بین برخی احبار و روحانیون بنی اسرائیل رخنه کرده بود، مسیح (ع) با پوششی خشن و سفره ای تهی از تجملات، بر فراز کوه ها و در دل بیابان ها به هدایت مردم می پرداخت. ایشان نه فقط بر تن خود لباسی از پشم داشت، بلکه در قلب خود هم کمترین علقه ای به دنیا نمی پروراند. در روایات آمده است که ایشان نان خشک می خورد، از آب باران می نوشید و سنگ را بالش خود قرار می داد؛ این رفتار، اعتراضی عملی به مسابقه ثروت اندوزی عصر خویش و دعوتی مدام به سمت ملکوت آسمان ها بود.
معجزات ایشان، از زنده کردن مردگان گرفته تا بینا کردن کوران مادرزاد، همگی صبغه ای از رحمت و شفابخشی داشتند. این معجزات صرفا برای اثبات قدرت نبود، بلکه نمادی از حیات بخشی دین به روح های مرده و بصیرت افزایی به چشم های حقیقت بین محسوب می شد.
حضرت مسیح (ع) در سیره تبلیغی خود، محبت را با قاطعیت در مقابل باطل درآمیخته بود. ایشان ضمن تصدیق تورات، خیلی از قید و بندهای سخت گیرانه ای را که یهود بر خود تحمیل کرده بودند، به اذن خدا نسخ کرد و راه را برای شریعت سهل و سمحه نبوی هموار ساخت. یکی از بزرگترین ماموریت های ایشان، بشارت به ظهور «احمد» (ص) بود؛ ایشان همچون طلایه داری، افکار عمومی را برای دریافت کامل ترین نسخه دین آماده می کرد. فرجام این دوره از زندگی ایشان هم با اعجاز عروج به آسمان گره خورد.
بر خلاف باور مشهور در مسیحیت که قائل به مصلوب شدن و فدای گناهان گشتن است، قرآن با قاطعیت اعلام می دارد که خداوند او را از توطئه دشمنان نجات داد و به سمت خود بالا برد تا برای روزی بزرگ ذخیره شود. این عروج، در واقع یک «تعلیق مأموریت» بود، نه پایان آن؛ چونکه تقدیر الهی بر این استوار گشته که مسیح (ع) در کنار واپسین حجت خدا، پروژه ناتمام عدالت بر روی زمین را به عاقبت برساند.
ظهور مسیح (ع)؛ کلید صلح جهانی و اتحاد ادیان
بخش دوم و پرشکوه رسالت حضرت عیسی (ع) با ظهور حضرت مهدی (عج) شروع می شود. در نگاه مهدویت اسلامی، برگشت مسیح (ع) از آسمان، تصادفی یا صرفا برای پاداش به یک پیامبر نیست، بلکه یک لزوم راهبردی برای تحقق صلح جهانی است.
نفوذ کلام و جایگاه قدسی ایشان در بین میلیاردها مسیحی، بزرگترین مانع را از سر راه دعوت مهدوی برمی دارد. هنگامی که عیسی مسیح (ع) در بیت المقدس فرود می آید و در مقابل دیدگان جهانیان، پشت سر حضرت مهدی (عج) به نماز می ایستد، این عمل به تنهایی بزرگترین انقلاب فرهنگی تاریخ را رقم می زند.
این نماز، شکوه وحدت توحیدی را به تصویر می کشد و به پیروان مسیحیت ثابت می کند که منجی موعود ادیان، حضرت صاحب الزمان (عج) است و مسیح (ع) بعنوان وزیر و یاری گر او عمل می کند. این اقتدا، قلب های میلیونها انسان را بدون جنگ و خونریزی به سمت حق متمایل کرده و جبهه استکبار را که بر تفرقه ادیان سوار است، فرو می پاشد.
نقش حضرت عیسی (ع) در عصر ظهور، نقشی چندبعدی است. ایشان در جایگاه یک مصلح الهی، دست به اصلاح انحرافات دینی می زند. نمادهایی همچون «شکستن صلیب» در روایات، به معنای خاتمه دادن به الهیات تحریف شده و تثلیث است؛ ایشان با بیانی روشن، حقیقت توحید و بندگی خودرا فریاد می زند. در دولت مهدوی، مسیح (ع) بازوی توانمند امام در امر قضاوت و کشورداری است.
سپردن مسئولیت های کلانی چون قضاوت و نظارت بر خزانه داری مسلمین به ایشان، نشان از اعتماد مطلق امام و قابلیت بی نظیر مسیح (ع) در برگزاری عدالت دارد. همینطور در نبردهای سرنوشت ساز آخرالزمان، خصوصاً در مواجهه با فتنه دجال، مسیح (ع) نقشی محوری دارد. دجال که نماد فریب و ابزارهای مادی برای تخدیر توده هاست، به دست حضرت عیسی (ع) در منطقه «لُد» نابود می شود. این پیروزی، نقطه پایانی بر حکومت شیطان و ایادی او بر زمین است.
پس از نابودی فتنه ها، زمین تحت مدیریت مشترک امام و وزیرش، شاهد رویش برکات و امنیت مطلق خواهد بود؛ چنان که در روایات توصیف شده، در آن عصر، گرگ و میش در کنار هم می چرند و کینه از دل ها زدوده می شود. حضور حضرت مسیح (ع) در کنار امام زمان (عج)، نشان دهنده اینست که آرمان شهر نهایی، ثمره تلاش تمامی انبیاست و عیسی (ع) بعنوان میراث دار بزرگ نبوت، در رکاب خاتم الاوصیاء، پرچم توحید را بر فراز تمامی قله های جهان به اهتزاز درمی آورد.
به اجمال، در روایات آمده است که ایشان نان خشک می خورد، از آب باران می نوشید و سنگ را بالش خود قرار می داد؛ این رفتار، اعتراضی عملی به مسابقه ثروت اندوزی عصر خویش و دعوتی مدام بسمت ملکوت آسمان ها بود. فرجام این دوره از زندگی ایشان هم با اعجاز عروج به آسمان گره خورد. در نگاه مهدویت اسلامی، بازگشت مسیح (ع) از آسمان، تصادفی یا فقط برای پاداش به یک پیامبر نیست، بلکه یک لزوم راهبردی برای تحقق صلح جهانی است.
منبع: atreharam.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان عطرحرم در مورد این مطلب