پاسخ رئیس انجمن كلام حوزه به شبهات كرونایی
عطر حرم: قم رئیس انجمن كلام اسلامی حوزه به شبهاتی پیرامون كرونا در این روزها پاسخ داد.
حجت الاسلام والمسلمین رضا برنجكار رئیس انجمن كلام اسلامی حوزه علمیه در گفتگو با ایسنا در پاسخ به اینكه چرا در بعضی موارد مانند دفاع از وطن یا دین باید جانمان را به خطر بیاندازیم؟ اظهار داشت: دفاع از وطن، دفاع از جامعه و عموم انسانهاست. وقتی دشمن حمله می كند، قصد نابودی یك ملت و كشور را دارد، بدین جهت باید عده ای جانشان را فدای همه كنند. پس در اینجا هم به خطر افتادن جان برخی، برای حفظ جان یك جامعه و انسانهای آن است.
وی اضافه كرد: گذشته از این كه دین و باورهای دینی یك جامعه دینی، جان معنوی آن جامعه است، جانی كه با لطمه دیدنش، هویت آن جامعه لطمه می بیند. از طرف دیگر، دین و عمل به دستورات آن، حافظ جان دنیوی و مادی انسانها نیز هست.
وی در پاسخ به این پرسش كه اگر حرم ها دارالشفاست، چرا در جریان ویروس كرونا ضریح هارا ضدعفونی كردند و حتی درب آنها را بستند؟ اظهار داشت: مورد اول اینكه حرم و ضریح شفا نمی دهند بلكه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) او شافی هستند و البته شفا دادن آنها هم به خداوند و شافی بودن خدا بر می گردد، چونكه هر حول و قوه ای از طرف خداست( لا حول و لا قوه الا بالله ).
استاد دانشگاه تهران یادآورشد: مورد دوم اینكه احترام و تبرك به ضریح و حرم به جهت احترام به صاحب حرم و معصوم(ع) است نه خود ضریح و حرم.
وی اظهار داشت: مورد بعدی اینكه شافی بودن خدا و معصومان به این معنا نیست كه هر وقت از آنان شفا بخواهیم حتما شفا بدهند، برای اینكه گاه حكمتی در شفا نیافتن است كه مانع از استجابت از دعا می شود.
وی یادآورشد: مورد چهارم اینكه فرش و دیوار حرم و مسجد هم مانند دیگر فرش و دیوارها ممكنست كثیف یا میكربی یا خراب شود و بدین جهت مسلمانان باید مساجد و حرم هارا تمیز نگه دارند و وقتی نجاست یا میكروب و ویروسی به این مكان ها سرایت كرد فورا آنجا را پاك و ضدعفونی كنند.
رئیس انجمن كلام اسلامی حوزه علمیه بیان كرد: مورد آخر هم اینكه بستن حرم ها به جهت این است كه هنگام ازدحام، ویروس كرونا از انسانها به یكدیگر منتقل می شود و منتقل كردن بیماری به دیگران از نظر شرع مقدس حرام است. انتقال ویروس در شرایط ازدحام ارتباطی به مسجد و حرم ندارد و امری طبیعی است، مثل آتش گرفتن فرش كه فرقی میان فرش مسجد و غیر مسجد ندارد.
وی در پاسخ به این پرسش كه اگر همه چیز مثل بیماری و درمان آن برمبنای سنت ها و نظام علیت است، چگونه خدا و معصومان(ع) می توانند در عالم دخالت كرده و مردم را از كرونا و دیگر امراض شفا دهند؟ اظهاركرد: اول سنت ها قوانینی هستند كه خداوند در جهان جاری كرده و بطور معمول جهان بر طبق این سنت ها اداره می شود. خداوند می توانست سنت های دیگری نیز در جهان جاری كند. اما همه این سنتها در قالب اصل علیت است، یعنی این مطلب كه هر حادثه ای علتی دارد و تصادف محال است.
وی اضافه كرد: ثانیا خداوند می تواند با معجزه سنتی را نقض كند و علتی را جایگزین علتی دیگر كند. مثلا وقتی نمرود، حضرت ابراهیم(ع) را در داخل آتش افكند، آتش به امر الهی: "قلنا یا نار كونی بردا و سلاما علی ابراهیم"(انبیاء 69)، بر حضرت ابراهیم(ع) سرد شد و صدمه ای به او وارد نكرد.
برنجكار اشاره كرد: مورد سوم اینكه غیر از جایگزین كردن علتی بجای علتی دیگر، خداوند می تواند مستقیما در جهان تاثیر بگذارد. در اینجا نیز علیت نقض نشده است، برای اینكه علت خداست.
وی اظهار داشت: مورد آخر هم اینكه دخالت خدا و معصومان(ع) می تواند در قالب همین سنت های رایج، و بدون معجزه نیز باشد، مثلا خدا و معصومان راه درمان را به ذهن دانشمندی خطور دهند و او داروی یك بیماری را كشف كند. یا این كه دارویی در طبیعت را از راه هایی وارد بدن بیمار كنند و او بدین ترتیب شفا یابد.
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب