بخش هایی از خاطرات انقلابی مرحوم آیت الله یزدی؛
از تبعید به كرمانشاه تا ممنوع المنبر شدن توسط ساواك
مرحوم آیت الله محمد یزدی همچون روحانیون مبارزی بودند که حتی در دورانی که توسط رژیم پهلوی به کرمانشاه تبعید شده بودند کارهای تبلیغی، دینی و انقلابی خودرا لحظه ای کنار نگذاشتند.
به گزارش عطر حرم به نقل از مهر، مرحوم آیت الله محمد یزدی، رئیس فقید شورای عالی جامعه مدرسین حوزه ی علمیه قم همچون مبارزان انقلابی بود که توسط رژیم پهلوی دستگیر و به کرمانشاه تبعید شد. بخش هایی از خاطرات آیت الله یزدی که در مصاحبه ای با پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله العالی) بیان شده است را از نظر می گذرانید: تقریباً دو سال مانده به پیروزی انقلاب، یعنی همان هنگام که تعداد زیادی از طلاب و فضلای حوزه ی علمیه ی قم و به خصوص اعضای جامعه ی مدرسین را به جاهای مختلف تبعید و زندانی کرده بودند، من هم به اسلام آباد تبعید شدم که در آن موقع به شاه آباد معروف بود. البته بعد از آن، تبعید من تبدیل شد به زندانی شدن و حبس در کرمانشاه. در مدتی که من در اسلام آباد بودم، روزها به مسجد می رفتم و کار تبلیغاتی خودرا با همکاری یکی از روحانیون شروع کردم. بعد از مدتی با اشخاص ارتباط پیدا کردم و جلسه های خصوصی برای جوانان را نیز در خانه ها تشکیل دادیم. در حقیقت یک بخش تبلیغات رسمی را در مسجد داشتم و یک بخش هم در منزل. خودم از آن وضعیت راضی و خوشحال بودم؛ به خصوص که روحانی محترم آن جا خیلی همکاری می کرد. تا رسید به یک نیمه ی شعبان تاریخی که حضرت امام رضوان الله تعالی مقابل از نجف پیغام دادند، یک نوع دستور که ما امسال عید نداریم و لکن مسلمان ها مسائل را برای مردم بگویند. خوشبختانه چون کرمانشاه و اسلام آباد در راه رفت وآمد به عراق بود، معمولاً کسانی که می رفتند عراق و می آمدند، سری هم به ما می زدند و ما در جریان پیغام های امام رحمه الله قرار می گرفتیم.
آن پیام امام خمینی رحمه الله که رسید، من از فرصت استفاده کردم و به دوستانی که می آمدند به دیدن ما، چه از کرمانشاه. چه از سرپل ذهاب یا شهرهای دیگر استان، گفتم که برای شب عید آماده باشید. شب عید هم خودم به مسجد رفتم. جمعیت بسیار خوبی هم آمده بود. آن شب هرچه که دلم می خواست، گفتم و تا از مسجد آمدم بیرون، مرا بازداشت کردند و به شهربانی بردند و پس از آن هم فرستادندم به زندان. در مدتی که من در اسلام آباد و سپس در زندان کرمانشاه بودم، شهید محراب مرحوم اشرفی اصفهانی در کرمانشاه بود. ایشان مکرراً از من احوال پرسی می کرد. حتی یک دفعه هم برای دیدار من به زندان آمد. آن مدتی که من در کرمانشاه بودم، مردم آن جا را بسیار پُرمهر و پرمحبت دیدم.
یک بار به شکل خاصی و به دعوت مرحوم اصفهانی رفته بودم کرمانشاه. از کوچه پس کوچه به مسجد ایشان رفتیم، ولی دیدیم که مسجد در محاصره ی نیروهای ساواکی است. آن هنگام بنده ممنوع المنبر بودم. با ایشان به داخل مسجد رفتیم و من کنار ایشان نشستم. مداح آغاز به مداحی کرد تا مجلس آماده شود، یکی آمد روبه روی من نشست و اظهار داشت: شما امشب حق منبر رفتن در این جا را ندارید، گفتم: خیلی خوب من در جریان هستم، وقتی فضا آماده شد، رفتم همان پله ی اول منبر نشستم و بحثم را شروع کردم و هر چه دلم خواست، گفتم و بعد هم همراه مرحوم اشرفی اصفهانی از مسجد آمدیم بیرون. اگر آن شب مردم همکاری نمی کردند، من نمی توانستم از آن جا خارج شوم. موقعی که در زندان بودم نیز افرادی می آمدند و احوال پرسی می کردند و پیام های مرحوم اشرفی اصفهانی را رد و بدل می کردند. فصل شیرینی از دوران پیش از انقلاب من در کرمانشاه گذشت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب