آیا عشق به وطن می تواند راهی به سمت خدا باشد؟
به گزارش عطر حرم، عشق به وطن و باور به یک مسلک، برخاسته از عواطف والای انسانی است؛ عشقی که بر خلاف شهوت های زودگذر، ریشه در ازخودگذشتگی و ایمان دارد. چنین محبتی روح را تعالی می بخشد و انسان را به مرز فداکاری و فضیلت می رساند.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، استاد شهید مطهری در یکی از آثار خود به مبحث «عشق به میهن در امتداد ایمان والای انسانی» اشاره کردند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
بنابر روایت حوزه، جوانی که از دیدن رویی زیبا و مویی مجعّد به خود می لرزد و از لمس دستی ظریف به خود می پیچد، باید بداند جز جریان مادی حیوانی در کار نیست.
این گونه عشق ها به سرعت می آید و به سرعت می رود، قابل اعتماد و سفارش نیست، خطرناک می باشد، فضیلت کش است.
تنها با کمک عفاف و تقوا و تسلیم نشدن در مقابل آن است که آدمی سود می برد.
یعنی خود این نیرو انسان را به طرف هیچ فضیلتی سوق نمی دهد اما اگر در وجود آدمی رخنه کرد و در مقابل نیروی عفاف و تقوا قرار گرفت و روح فشار آنرا تحمل کرد ولی تسلیم نشد، به روح قوّت و کمال می بخشد.
انسان نوعی دیگر احساسات دارد که از نظر حقیقت و ماهیت با شهوت مغایر است.
بهتر است نام آنرا «عاطفه» و یا به تعبیر قرآن «مودّت» و «رحمت» بگذاریم.
انسان آنگاه که تحت تاثیر شهوات خویش است، از خود بیرون نرفته است؛ شخص یا شئ مورد علاقه را برای خودش می خواهد و به شدت می خواهد.
اگر در رابطه با معشوق و محبوب می اندیشد، بدین صورت است که چطور از وصال او بهره مند شود و حداکثر تمتّع را ببرد.
بدیهی است که چنین حالتی نمی تواند مکمّل و مربی روح انسان باشد و روح او را تهذیب نماید.
اما انسان گاهی تحت تاثیر عواطف عالی انسانی خویش قرار می گیرد، محبوب و معشوق در نظرش احترام و عظمت پیدا می کند، سعادت او را می خواهد، آماده است خویش را فدای خواسته های وی بکند.
این گونه عواطف، صفا و صمیمیت و لطف و رقّت و از خودگذشتگی به وجود می آورد، بر خلاف نوع اول که از آن خشونت و سبعیت و جنایت برمی خیزد.
مهر و علاقه مادر به فرزند از این مقوله است. ارادت و محبت به پاکان و مردان خدا، و همینطور وطن دوستی ها و مسلک دوستی ها از این مقوله است.
این نوع از احساسات است که اگر به اوج و کمال برسد همه آثار نیکی که قبلاً شرح دادیم بر آن مترتّب است، و هم این نوع است که به روح شکوه و شخصیت و عظمت می دهد بر خلاف نوع اول که زبون کننده است.
و هم این نوع از عشق است که پایدار می باشد و با وصال تیزتر و تندتر می شود بر خلاف نوع اول که ناپایدار است و وصال مدفن آن به شمار می آید.
منبع: استاد مطهری جاذبه و دافعه علی ضد السلام، ص۵۲ -۵۱
منبع: عطر حرم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان عطرحرم در مورد این مطلب